Blog po śląsku- Ewelina Kuśka : Gwara śląska

Gwiozdka mi spomino. I Świyć już miesiączku, świyć, na niebo czorne lyź. Ref. Gwiozdka mi spomino ta nocka jedyno, Gwiozdka mi spomino   że Jezus narodził się. II Niebo sie roztworzy, droga nom pokorze. III Kludzi przocio droga do serca łod Boga. IV Gwiozda nos pokludzi do serc wszystkich ludzi.

Karlus

Stacja VII Mamulka oblykli czorny plyjd na miasto, Hanuś łoto jadła czorny chlyb z umastom. Rano po delowce deptoł pająk czorny, zjod se masno mucha, wcale niy zno wojny. Mamulka wylyźli, drzwiyrze zaskrzipiały. Za łoknym w połednie masary lotały. Kiejś, jak warczoł fliger bajtle przistowały i wszystki na placu w gora zaglądały. Teroz plac je cichy, choćby na kiyrchowie. Depcą se tam yno mamulka po trowie. Hanuś łoto jadła czorny chlyb z umastom, terozki zaglondo bez łokno na miasto I dałaby słowo, że widzi Anioła i wcale sie Hanuś Anioła niy boła. Tam, kaj matka stoli na trowie przed bramą, widziala Anioła z gymbom przełoranom.

Już złoty miesiączek – pastorałka wykonuje zespół "Jastrzymbioki" I Już złoty miesiączek na niebo wychodzi, Gwiozdka piyknie nom blynduje, Pon Boczek sie rodzi. II Ludzie odciepujom wszystki swoji złości, Pon Jezusek som przichodzi nom do izby w gości. III Pokosztuje kapra i moczki popije I pogodo z nami o tym jak sie nom sam żyje. IV Bydzie z nami rzykoł i śpiywoł kolyndy I łobieco, że już dycko bydzie przi nas   wszyndy.

Śliczna panienka syna kołysała Jastrzymbioki (po śląsku)

Mizerna cicha Po śląsku - Jastrzymbioki

Anioł pastyrzom godoł

Utopiec Rympa Utopiec Rympa i niedźwiedź   Tam, kaj rzyki fale gnały koła młynow sie zwyrtały, bulko woda pod kołami, idzie ludzi moc z miyszkami. Zwyrtu, zwyrtu, koło miele, bydom chleby na niedziele, bydzie biołej mąki moc. Poszli ludzie. Idzie noc. Bulko woda, gyrglasuje, kieryś z rzyki wylazuje i do młyna wartko kroczy. Sierść zielono, żabi łoczy i kopyta zamiast szłapy. Ciepie młynorz mu na łapy Zboża, mąki biołej tyż. Czy to człowiek? Czy to zwiyrz? To utopiec Rympa prziszoł. Je w noc kożdo, je i dzisio. Na delowce, tam, kaj stanie szlom i woda sie łostanie. Jak marasić łon tak może!? I wychciywo jeszcze zboże! Choć chalace młynorz fest, to duch wodny przeca jest, totyż gorszyć go niy może, już mu lepszy dować zboże. Ale roz ktojś bez dziyń klupie. -           Czy je młynorz we chałupie? Joch je Cygon, stary Tarka, co sztyjc chodzi po jarmarkach i niedźwiedzia z sobom wodzi. Przipion żech go sam przi wodzie

Strzigoń Boło to jeszcze w trzidziestych latach. W Rybniku miyszkoł Alojz Sałata. Bajtli mioł dziesiynć, a baba jego zajś spodziywała sie jedynostego. Baba Sałaty niymłodo już boła, toż ciynżko tego bajtla rodziła, a boł to synek łokropnie słaby, rychło śmierć stare wrożyły mu baby. I rychtyg, żoł łon yno dwa lata, hned prziszło łodynść mu z tego świata. Toż pochowali go na kiyrchowie we familijnym Sałatow grobie. Łojciec wroz z matkom go łopłakali, ale coż robić, trzeba żyć dali. Tak minył tydziyń. Aż jednej nocy cojś na powale łokropnie skocze, cojś szuści, klupie, tompie w delowka, cołko rodzina siedzi na łożkach. I tak, co zećmi sie yno w doma cojś klupnie w szyba, cojś ściepnie roma. Kożdo noc butel! To strzigoń mały loce po izbach i po powale! W końcu już prziszoł i do somsiada. Musi być jako na niego rada! Aż kiejś do chałpy łod tych Sałatow prziszoł roz żebrok z dalekich światow, co zwiydzioł miejsca już swiynte wszystki, z niejednej jodoł tyn żebro

Polternabend wykonuje zespół Jastrzymbioki I Na Ślasku o przociu niy godo się wiela, zolyty som w piątek i dycko w niedziela. W sobota zabawa, ale niy w Post Wielki. I tak zagaduje se karlus do frelki. Ref. Jak bydzie weseli to zyńdom sie ciotki, łojcowie, ujcowie, kamraty i potki. Rychtuje się farorz i kołocz już wonio, Starosta sie stroji, w kościele już dzwoniom. II Jak karlus je pewny, to piyknie sie stroji. Dlo teścia mo flaszka , coby go oswoić, dlo teściowej kwiotka, czas na zarynczyny, bo dziołcha rychtuje na wiano pierziny. Ref. Jak bydzie weseli… III Niy bydzie weselo, jak my niy przidymy i Polternabyndu jak niy łodprawiymy. Rychtujcie gorzołka, my szkło potrzaskomy, zrobiymy wom maras i co pośpiywomy. Ref. Jak bydzie weseli…

"Kaj som glajzy" - na melodię starej czeskiej piosenki - "Tam je sladek" wykonuje zespół " Jastrzymbioki" I Kaj som glajzy, koniec rajzy, tam nojlepsze piwo u "Woryny". Ref. Tam sie piwo leje, ożyrok sie śmieje, tam sie piwo pije, tam sie dobrze żyje. Pijcie go, pijcie go, pijcie go, pijcie go aż do rana biołego. II Na Gornioku, po cimoku, tam nojlepsze piwo u "Lazara". Ref. Tam sie piwo leje, ożyrok sie śmieje, tam sie piwo pije, tam sie dobrze żyje. Pijcie go, pijcie go, pijcie go, pijcie go, aż do rana biołego. III W " Małpim Gaju" je jak w raju, tam nojlepsze piwo dziołchy lejom. Ref. Tam sie piwo leje, ożyrok sie śmieje, tam sie piwo pije, tam sie dobrze żyje. Pijcie go, pijcie go, pijcie go, pijcie go aż do rana biołego. IV. Na " Piynterku" po kufelku, tam je frela, kiero piwo leje. Ref. Tam sie piwo leje, ożyrok sie śmieje, tam sie piwo pije, tam sie do

Jak te mody sie zmiyniajom Dziwejcie sie,jak to mody ciyngiym sie zmiyniajom roz sie taki,a roz inksze lonty podobajom. Moja starka mi godali,że jak dziołchom byli jedna kiecka yno mieli i dycko nosili. Starzik,jak byli karlusym-modne huty były i galoty"zechcingery" chłopy tyż nosiły. A jak mama była dziywkom sama klajdy szyła w pasie ciynki,spodkiym szyrsze- tako moda była. W rokach szejśdziesiontych, jak były hipisy zaczyny być modne wiyrchym ciynki dżinsy, a spodkiym szyroki i włosy kudłate, a koszule w piski,abo blank ciapate. Jak jo była dziołchom, to wszyscy sie śmioli, jak mioł kieryn długie galoty do zoli. Miały być ku kostkom i wąski u spodku, modne były westy z kapsami w pojstrzodku. Łoto boły modne "dzwony",sagi łydki i kiecki,co widać w nich całe połrzidki. I ktoż by to nastyk za tymi modami i zmiynioł sztyjc lonty i robiuł se prani. Jak kieryn je szwoczkom, to jeszcze do rada i szyje se klajdy taki na parada. A inkszym bych na t

IV Zigusiowe baby. Zarobioł pijondze Ziguś na grubie, dobrze mu sie dzioło, geltag mioł piykny i mamulka z tatulkiym byli radzi. Na jedno yno Kryczyno chalatali i tropili sie tym, że synkowi baba by się przidała, bo wszystki jego kamraty żyniate boły, mioł im kiery nawarzić, i chałpom sie zająć, a przeca Kryki coroz starsze byli. Kryczyno jeszcze baba byli łobyrtno i o gospodarka sie starali, ale chłopa mieli coroz lichszego i choroby sie go coroz bardzij chytały. I coż tu robić, kie Ziguś, choć synek bol jak sie patrzi i żodnej gany mu niy boło, to powodzynio w przociu nijakigo ni mioł. Tak boło do czasu aż zaczyna za nim zaglondac wdowa po Ywaldzie Konsku, Wichtora. Ywald bez cołki życi boł ożyrokiym i w żodnej robocie dłożyj niy porobioł. Nojczynścij dorobioł se w gospodarstwie u Błatoniow – u tych samych, co to kiejś, jak jeszcze Ziguś synkym boł nadpiłowoł im deska z haźla we Sylwestra. Miyszkoł Ywald ze swojom babom i cerkom Adelkom kątym w jednej izbie u tego gospodorza

W niebie W niebie się byda mioł dobrze, byda se jodoł krupnioki, a jak mi żur zrobiom z grzibow bydom w nim same prawoki, makowki niy yno w Wilijo, rolada niy yno we świynto, a jak mie fest bydzie suszyć piwym popija i miyntom. W brzuchu niy bydzie mie puczyć, fonsok mi już niy dokuczy. Na szychta niy byda sie śpiychoł i staroł sie że mie łodbuczy. Jak bajtel na karasolu byda sie zwyrtoł na chmurach, niy ściepnie mi czopki z głowy deszcz, ani wielko wichura. Niy bydzie mie w szłapy łoziombać, klara niy spoli mie w klata. Z Pon Boczkiym se byda rozprowioł, ze świyntym Pietrym groł w szkata. Czym wiek mom bardzij stateczny tym wiyncyj myśla o tym jako to bydzie tam leżeć we ziymi pod farskim płotym. Yno bych niy chcioł stad łodynść na jesiyń jak idom deszcze, ani bez lato, toż chroń mie przed śmierciom Pon Boczku jeszcze. I choć mono pójda do nieba bo sługa zy mie je Boży, to na tym piyknym świecie chca jeszcze troszka pożyć. Klara Klara je markotn

Baranki Stojom rajom baranki lukate Zaglądajom spod plota na ludzi Idom, idom ludzie z palmami A wiosynka nad nimi sie budzi Niesom ludzie swiyze kocianki Wiosynka je colko w zocy Zaglądajom spod plota lukate baranki Czakajom swiat Wielkij Nocy Hazok W zegrodeczce kole krzoczka Maly hazok swidrzi loczka Czy tyz go niy zejrzom dzieci Z maszketami wartko leci Tu podlozy apluzyna Kurka z cukru…już go niy ma Zajs pokoze się na chwilka Szekuladka tu mo Tilka Maly Hynio mo bombony A ta lalka dlo Iwony Bydom sie radowac dzieci Zajs kaj indzij hazok leci Jajca Siedzom starka schyloni Warzom na twardo jajca Szkubiom szupy z cebule Ciepiom cwikla do garca Siedzom bajtle przi stole Dropiom na jajcach szlaczki Dropiom male kokotki Kwiotka, drobne listeczki Siedzom starka schylono Malujom jajca farbami Pon Boczek Zmartwychwstaly Podzieli nos kroszonkami

Złoto przinosi śmierć Kiejś rozprowiały w Połomii starki o trzech karlusach łod jednyj matki, o trzech bracikach fest urodziwych, ale chacharach na złoto chciwych, co im śmierdziała bardzo robota, za darmo chciało sie synkom złota. Roz tyż se idom i rozprowiajom, kierego łokraść tym razym majom. Wtym widzom z dalsza kole strumyka pochylonego nisko starzika, co krykom piere kupa piniyndzy. – Łobejrzcie bracia! Podźcie tu pryndzyj!- woło tyn piyrszy. Flot lecom wszyscy. – Czamu pierecie hołda piniyndzy!? Lepszy ich dejcie nom – grzecznie proszom. – Ale piniondze te śmierć przinoszom- pado tyn starzik – tymu ich piera. Śmiejom się synki – mocie ich tela, że yno szczynści dać mogom wielki, szumne pałace, szykowne frelki, dobre jedzyni i piykne szaty. – Ja, godo starzik – je żech bogaty. Jak chcecie, biercie ta kupa cało, bo mie sie złota już odechciało. I poszoł starzik se drogom dali, a synki złoto w kapsy zbiyrali. Ale jak yno go pozbiyrali, to miyndzy sobom się wadzowali.

Knif na utopca Boło to na wieczor za wsiom kole stawu, szoł se z torgu du dom Antek wroz ze babom, pełne tasze niesom, cojś se rozprowiajom, widzom,że po stawie trzi szlajfy pływajom. - Obejrz Antek szlajfy piykne utopione, chyba ich ktojś wyciep! Ach, jaki czerwione! – raduje sie baba i ku wodzie leci – Jedna bydzie dlo mie, a te dwie dlo dzieci. Jak yno podlazła, to narozki z toni wyskoczoł utopiec i podlecioł ku ni, ciągnie jom do wody, gymba mo jak żaba. Już pod wodom głowa styrczono mo baba. Antek wszystko widzi i leci jom bronić, ale go utopiec tyż ciągnie ju toni. Jednom rynkom baba flot za kudły łapie z wody jom wytargoł z utopkiym sie szarpie. Łoba wyskoczyli na trowa i teraz Antek i utopiec łokropnie sie pierom. Utopiec o zola ciepie przeciwnikiym, za chwila zajś Antek puczy go strzewikym. Roz jedyn, roz drugi ciągne w swoja strona. Skąd sie w Antku siła naroz tako wziyna?! Łoba majom bojle sine pod łoczami, łobuch bolom muskle. Dziwy nad dziwami! Aż

Idzie świynty Mikołoj Cicho dzieci! Posłochejcie! Cojś za łoknym dzwoni, to dzwoneczki uwiązane przi karkach u koni. Ni, to jednak niy som konie, to som renifery, lećcie bajtle flot ku dźwiyrzom, niech łodymknie kiery. Bo ze sonek ktojś wysiodo. Jako broda boło! I czerwione dłogi lonty i gymba wesoło. A po śniegu łon cojś smyczy! O miech fest bachraty, zaroz widać, że to gość je łogromnie bogaty. - Kierego dzisio je? - pytała sie kożdy dziyń mało Izuńka, jak yno mamulka budziła jom na roraty, co tak niy poradziła sie doczkać szostego grudnia, kiedy to wszystkich bajtli przichodzi świynty Mikołoj we swojim wysokim biskupim kłobuku z krziżym, z dłogom zakrziwionom krykom i w dłogi aż ku strzewikom szacie. Niż sie zaczon adwynt tatulek zrobioł Izuńce bardzo piykny, papiurzany lampion z kolorowymi witrażami po bokach, toż rada na roraty lotała, bo jak wszystki batle swoji lampiony we kościele porożygały, a w pojstrzodku boło cima, to widok boł ogromnie piykny, a wszyscy mieli t

Skryło sie słońce za chmurami, wiater łoszkuboł liści ze stromow, a ludzie pozbiyrali już ziymioki z pola i terozki grzejom sie przi kachlokach. Kole wysoki, niebieskij bramy przedeptuje świynty Pieter w ciepłej kufaji i guminiokach - przeca i tukyj jesiyń dowo znać o siebie.Przed bramom tyczy dłogo raja borokow, kierzi czakajom na swoja kolejka, ale niż świynty łotworzi brama wielkim kluczym musi piyrsze poczytać cołko litanijo grzychow i dobrych uczynkow. Ja, ja - niy kożdo duszyczka doczko sie przeleziynio na drugo strona. A tam na spodku już zaciyro swoji łoszkliwe łapy " tyn czorny pieron"! Kajś tam w kątku kwiczom maluśki, sagi duszyczki - to małe, niyłochrzczone bajtle, kierych jeszcze przed urodzyniym pozbawiły życio jejich wygodne mamulki. Zima je tym boroczkom, aże zima, bo słoneczko wiyncyj swojich promyczkow przeciśnie na spodek - coby łogrzoć cołko ziymia, a tukyj w siyni do raju kamiynnno delowka oziombo małe szłapeczki. Ja, przidałyby sie jaki liche jakielki.