Blog po śląsku- Ewelina Kuśka : Gwara śląska

Danuta rozmawia z wiatrem              specjalnie dla niego zapomniała bielizny. Danuta siedzi na łące. zamyka wiatr do mydlanych baniek. rozmawia z nim nie może jednak zebrać jego głosu w drżące dłonie. mówi dobranoc o świcie. wiatr zaniesie jej słowo na drugi koniec wioski. zamknie je w bańce śliny. położy tam gdzie leży jej martwy przyjaciel z dzieciństwa. żadne słowo już go nie skaleczy. wiatr hula tylko w górze nad jego grobem. Danuta rozmawia z wiatrem. widzi piasek na jego twarzach. wiatr ma ich wiele ale wszystkie noszą ślady łez. w ich oczach widzi to samo światło co w oczach księżyca który znów wyszedł zza chmur I przechadza się nie tracąc nerwów po niebie ubranym w poranne   mgły.