Przejdź do głównej zawartości

Nitki z nieba



Skryło sie słońce za chmurami, wiater łoszkuboł liści ze stromow, a ludzie pozbiyrali już ziymioki z pola i terozki grzejom sie przi kachlokach. Kole wysoki, niebieskij bramy przedeptuje świynty Pieter w ciepłej kufaji i guminiokach - przeca i tukyj jesiyń dowo znać o siebie.Przed bramom tyczy dłogo raja borokow, kierzi czakajom na swoja kolejka, ale niż świynty łotworzi brama wielkim kluczym musi piyrsze poczytać cołko litanijo grzychow i dobrych uczynkow. Ja, ja - niy kożdo duszyczka doczko sie przeleziynio na drugo strona. A tam na spodku już zaciyro swoji łoszkliwe łapy " tyn czorny pieron"! Kajś tam w kątku kwiczom maluśki, sagi duszyczki - to małe, niyłochrzczone bajtle, kierych jeszcze przed urodzyniym pozbawiły życio jejich wygodne mamulki. Zima je tym boroczkom, aże zima, bo słoneczko wiyncyj swojich promyczkow przeciśnie na spodek - coby łogrzoć cołko ziymia, a tukyj w siyni do raju kamiynnno delowka oziombo małe szłapeczki. Ja, przidałyby sie jaki liche jakielki. Dziwo sie tymu świynty Pieter, dziwo, klupie nerwowo swojim kluczym, jeszcze chwila...i już wymyśluł!

- Podźcie sam bachrate aniołki! Zalećcie yno do Matki Bożyj i poproście dlo tych boroczkow o jaki jakielki.

Zafurgały aniołki do Maryje i już za chwila przipryczyły ciynki, biołe nici. Posiodały na chmurkach i wziyny sie za robota. Jezderkusie, jaki utkały szykowne jakielki, czopeczki i szczewiczki! A małe, biołe nitki lotały w lufcie, aże lotały. Nikiere śleciały na ziymia, posiodały na krzoczki, stromy, posiodały na trowa, łowijały sie ludziom o gymby. A łoni radzi godali jedyn do drugigo:

-        Dziwejcie sie - Babie lato!
Etykiety:

Komentarze

Prześlij komentarz

Gwara śląska najgryfniejsze wlazowania

Kuloki i hajcongi

Jak już przidzie styczyń to praje dycko je bioło za łoknym, aże bioło, autami ludzie niy poradzom wyjechać ze swojich placow skuli śniegu, a kaj człowiek sie yno niy podziwo, lotajom ludziska po szesyjach z roztomańtymi hercowami i inkszymi łopatami i łodciepujom te wielki hołdy. Wszyndzi je gładko i trza dować pozor jak sie idzie we ważnej sprawie na klachy do somsiadki, abo do roboty. A jak je zima w chałpach! Trza hajcować we wszystkich piecach, bo inakszy pazury łod mrozu ulatujom. Jo dycko myślach że nojlepszy sie majom ci, kierzi miyszkajom na blokach, bo dycko majom ciepło, niy muszom sie marasić wonglym, ani wachować piecow, coby w nich niy zagasło, ale ostatnio słysza, że i na blokach ni ma tak blank dobrze, bo bezmała som tam jakiś haje o liczniki przi tych fojercongach. A zajś jak kiery miyszko we swoji chałpie, to musi już na jesiyń sie o wongel starać, a w zimie niy umi se bez żodnej komedyje ponść z chałpy, bo zarozki we piecu zagaśnie i kaloryfer zamiast parzić po puk
Prześlij komentarz
Czytaj więcej

Bebok - straszki śląskie

Bebok Starki i ciotki, opy i omy, somsiod i potka dobry znajomy, kożdy sztyjc straszy i yno godo, że zmierzłe bajtle, to bebok zjodo. Jak niy poschraniosz graczek z delowki, jak we Wilijo niy zjysz makowki, jak locesz, abo straszysz kamratki, jak klupiesz wieczor w dźwiyrze sąsiadki, to już cie straszom, że bebok leci. Zaroz wylezie i zeżro dzieci. Choć żejś go jeszcze niy widzioł wcale, bo sztyjc kajś siedzi som na powale, abo za ścianom szuści i klupie, abo spi w szparze w starej chałupie. Bebok w stodole, bebok je w rzece, a jak tam przidziesz, to łon uciecze. A je łoszkliwy, jak mało kiery, choć ni mo kryki, ani giwery. A jednak, bojom fest sie go dzieci, bo żodyn niy wiy, skoro przileci. Toż, kożdy dumo i rozważuje jak tyż tyn bebok sie prezyntuje. Czy łon je wielki jak kumin z gruby,   Abo, jak mrowca bebok łoszkliwy je mały, abo ciynki jak szpanga. Czy łon mo muskle i dźwigo sztanga, abo je leki jak gynsi piyrzi, abo si
Prześlij komentarz
Czytaj więcej

Bajka o śwince po śląsku

Bajka o śwince                                     Babuć Kulo sie po placu babuć we marasie, rod w gnojoku ryje, po pije w kalfasie, kaj je reszta wopna i stare pająki, co się przipryczyły zza płota łod łąki. Gryzie babuć   wongel jak słodki bombony, po pije go wodom, kaj gebiz łod omy leżoł zmoczony. Woda zzielyniała, skuli tego bardzij mu tyż szmakowała. Zeżro wieprzek mucha,   ślywki ze swaczyny, po ym se po prawi resztom pajynczyny. Godali nom   oma, że nikierzi ludzie som gynau zmazani, choćby te babucie. Dejmy na to ujec, jak przidzie naprany, tyż jak wieprzek śmierdzi i je okulany. Śmiejymy sie z wieprzkow, ale wszyscy wiedzom- kożdego   babucia kiedyś ludzie zjedzą.
Prześlij komentarz
Czytaj więcej