Knif na utopca
Boło to na wieczor za wsiom kole stawu,
szoł se z torgu du dom Antek wroz ze babom,
pełne tasze niesom, cojś se rozprowiajom,
widzom,że po stawie trzi szlajfy pływajom.
- Obejrz Antek szlajfy piykne utopione,
chyba ich ktojś wyciep! Ach, jaki czerwione! –
raduje sie baba i ku wodzie leci –
Jedna bydzie dlo mie, a te dwie dlo dzieci.
Jak yno podlazła, to narozki z toni
wyskoczoł utopiec i podlecioł ku ni,
ciągnie jom do wody, gymba mo jak żaba.
Już pod wodom głowa styrczono mo baba.
Antek wszystko widzi i leci jom bronić,
ale go utopiec tyż ciągnie ju toni.
Jednom rynkom baba flot za kudły łapie
z wody jom wytargoł z utopkiym sie szarpie.
Łoba wyskoczyli na trowa i teraz
Antek i utopiec łokropnie sie pierom.
Utopiec o zola ciepie przeciwnikiym,
za chwila zajś Antek puczy go strzewikym.
Roz jedyn, roz drugi ciągne w swoja strona.
Skąd sie w Antku siła naroz tako wziyna?!
Łoba majom bojle sine pod łoczami,
łobuch bolom muskle. Dziwy nad dziwami!
Aż w końcu utopka opuściły siły
i pado: - Przestońmy! Powiydz chłopie miły
skąd sie tako siła i moc w ciebie biere,
że sie tela czasu zy mnom tukyj pieresz?!
Downo bołbyś trupym w stawie utopionym,
chyba żejś chlyb jodoł dwa razy pieczony.
Łodeszoł utopiec i skoczoł do stawu
i zostoł som Antek na brzegu wroz z babom,
cali łogupiali jeszcze w trowie siedzom
myślom o tym, co im utopiec powiedzioł.
- Wiym już! – pado baba – Jak żech zarobiała
wczora na chlyb ciasto, toch sznitka wciepała
ze starego chleba, co boł rozmoczony
i skiż tego chlyb boł dwa razy pieczony.
Wiy to kożdy bajtel, że kto chlyb tyn jodo
pokono utopca, co siedzi pod wodom.
Boło to na wieczor za wsiom kole stawu,
szoł se z torgu du dom Antek wroz ze babom,
pełne tasze niesom, cojś se rozprowiajom,
widzom,że po stawie trzi szlajfy pływajom.
- Obejrz Antek szlajfy piykne utopione,
chyba ich ktojś wyciep! Ach, jaki czerwione! –
raduje sie baba i ku wodzie leci –
Jedna bydzie dlo mie, a te dwie dlo dzieci.
Jak yno podlazła, to narozki z toni
wyskoczoł utopiec i podlecioł ku ni,
ciągnie jom do wody, gymba mo jak żaba.
Już pod wodom głowa styrczono mo baba.
Antek wszystko widzi i leci jom bronić,
ale go utopiec tyż ciągnie ju toni.
Jednom rynkom baba flot za kudły łapie
z wody jom wytargoł z utopkiym sie szarpie.
Łoba wyskoczyli na trowa i teraz
Antek i utopiec łokropnie sie pierom.
Utopiec o zola ciepie przeciwnikiym,
za chwila zajś Antek puczy go strzewikym.
Roz jedyn, roz drugi ciągne w swoja strona.
Skąd sie w Antku siła naroz tako wziyna?!
Łoba majom bojle sine pod łoczami,
łobuch bolom muskle. Dziwy nad dziwami!
Aż w końcu utopka opuściły siły
i pado: - Przestońmy! Powiydz chłopie miły
skąd sie tako siła i moc w ciebie biere,
że sie tela czasu zy mnom tukyj pieresz?!
Downo bołbyś trupym w stawie utopionym,
chyba żejś chlyb jodoł dwa razy pieczony.
Łodeszoł utopiec i skoczoł do stawu
i zostoł som Antek na brzegu wroz z babom,
cali łogupiali jeszcze w trowie siedzom
myślom o tym, co im utopiec powiedzioł.
- Wiym już! – pado baba – Jak żech zarobiała
wczora na chlyb ciasto, toch sznitka wciepała
ze starego chleba, co boł rozmoczony
i skiż tego chlyb boł dwa razy pieczony.
Wiy to kożdy bajtel, że kto chlyb tyn jodo
pokono utopca, co siedzi pod wodom.
Komentarze
Prześlij komentarz