Blog po śląsku- Ewelina Kuśka : Gwara śląska

Trzi życzynia Herberta Prawiła mi ciotka jak żech boła mało, że w lesie Hermaniok żyła baba staro, mało miała chałpka, ziela w ni warziła, a kożdy dziyń rano ciynżki chrust nosiła. Szoł roz chłop łod ciotki, Herbert mioł na miano tyż po chrust pod blacha do lasa wczas rano. Naroz kieryś kwionczy i stynko na trowie. Dyć to staro baba! Pado – Niy to zdrowiy co to kiejś bywało, siły niy ma tela, a drzewa trza naniyść wiyncyj na niedziela. Strzylo stary pukel pod takim ciynżarym. Źle je fest na świecie samej babie starej! Zlitował sie Herbert, wzion drzewo i niesie, kludzi go ta baba ku chałpce po lesie. Jak byli pod progiym piyknie mu dziynkuje i życzynia spełnić aż trzi obiecuje. Prziszoł Herbert du dom, ciotce opowiado jako z tej pomocy była baba rado. a na stole łobiod : żur i jajca dwa. - Przidołby sie konszczek jeszcze wosztu pra? Jak to pedzioł Herbert naroz dziwy, czary! Konsek wosztu leży! Rychtyg niy do wiary! Kiwie ciotka głowom

Czereśniowe marzenia Jak zjem czereśniowa górę co czerwonym tryska sokiem tak urosnę, że niechcący nosem zetknę się z obłokiem jak to drzewo czereśniowe co czupryną łechce chmury dotknę nieba moją głową spojrzę w dół z samiuśkiej góry i uśmiechnę się do krówek co jak mrówki skubią trawę a za koszyk tych czereśni ucałuję moją mamę

Frela

Karlus

Utopek Lojzik  cz. I Dobra rada Any

     

Bebok Starki i ciotki, opy i omy, somsiod i potka dobry znajomy, kożdy sztyjc straszy i yno godo, że zmierzłe bajtle, to bebok zjodo. Jak niy poschraniosz graczek z delowki, jak we Wilijo niy zjysz makowki, jak locesz, abo straszysz kamratki, jak klupiesz wieczor w dźwiyrze sąsiadki, to już cie straszom, że bebok leci. Zaroz wylezie i zeżro dzieci. Choć żejś go jeszcze niy widzioł wcale, bo sztyjc kajś siedzi som na powale, abo za ścianom szuści i klupie, abo spi w szparze w starej chałupie. Bebok w stodole, bebok je w rzece, a jak tam przidziesz, to łon uciecze. A je łoszkliwy, jak mało kiery, choć ni mo kryki, ani giwery. A jednak, bojom fest sie go dzieci, bo żodyn niy wiy, skoro przileci. Toż, kożdy dumo i rozważuje jak tyż tyn bebok sie prezyntuje. Czy łon je wielki jak kumin z gruby,   Abo, jak mrowca bebok łoszkliwy je mały, abo ciynki jak szpanga. Czy łon mo muskle i dźwigo sztanga, abo je leki jak gynsi piyrzi, abo si

Piyrsze zdrzadło

Jo byda wojokiym. Mie sie zdo że byda wojokiym. muskle mom jak cilip żyniaty. Je żech sztajfny i mocny we gorściach,   robia sie podany do taty. Rod sie piera na miecze i pałki, rod wyciongom autoki i tanki, a jak mlyko dopadna, to pija aż wutultom na roz   poł kanki. Niy boja sie myszy i szczura, po bosoku loca na wiosna, toż byda wojokiym i koniec. Yno jeszcze troszyczka urosna. Xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx Jeszcze kajś w pojstrzodku tyn pies wy mie wyje co bez głowy lotoł po Wańczury łące kaj w nocy traciły sie biołe kończyny mais i gynsipympki i miynty woniące . jeszcze kajś tyn bebok pod blachom mi kwionczy i pisko na cyji pod dźwiyrzami w siyni i czasym fojera pod starom dymbinom blank czerwionym łogniym w łoczach mi sie miyni jeszcze dłogom rajom idom straszki drogom że szkuty stowajom czasami mi dymba ale do tych berow z godek przi szkubaczkach śmieje po nocach moja śląsko gymba.

kopalnia po śląsku Byli se roz dwa kamraty, kierzi żyli jak brat z bratym. Już jak łoba byli mali, to do kupy się trzymali. Jedna trzesnia przekrowali, jednym balym se ciepali, jedyn heft do kupy mieli, używali jednych breli. I tak dycko se godali, kiedy jeszcze byli mali - Jak urosnom z nas już chłopy, to pójdymy do roboty i na gruba się przijmnymy- hajerami łostanymy. Tak sie stało, jak godali. A co potym boło dalij? Jak sjechali już na spodek zakludzono ich na przodek. Wszyndzi maras, wszyndzi  cima, łokiyn, ani dźwiyrzi ni ma i trza ciepać łopatami, choć ze strachu galotami łobum prało, że sromota. Aż popuścioł po galotach  jedyn kamrat i tak dżisnył, choćby kulok z wiyrchu piznył, abo ring popuśioł cały. A galoty sie stargały. Drugi kamrat tak sie zlynknył, że ze strachu praje klynknył. Potym puscioł sie chodnikiym i uciekoł z wielkim rykiym, a kamrata smoloł w przodku. Tela o kamractwie godki. Bo już s

Adelka se dzisio kolanko odrziła, bo chlasła o zola, tak sie zagapiła. Teroz siedzi w kącie, dzierży sie za nożka, boroczka Adelka, naszo mało dziołszka. Aż tu naroz przyszła starka od Adelki, a ta starka serce mo dlo bajtli wielki. Pohuhała nożka, pohalała liczka i już uśmiychniono mo dziołszka gymbiczka. Jak dobrze, że bajtle majom dobre starki, co ich ucholkajom, opowiedzą bajki, czasym ciompa utrzom, zista ufyrlajom, ci, co majom starki fest dobrze sie majom.

Bania. . Urosła przy płocie bania, choćby beczka. Fest jom podziwiała maluśko Hildeczka. Choć kole nij rosły kwak i oberiba, a dali marekwia i dłogo pokrziwa, to dziołszka na bania yno zaglonadała, aż w końcu do starki tak kiedyś padała: - Jak już przidzie jesiyń, to zrobia ś ni straszka. Do pojstrzodka wraża jako staro flaszka   i świyczka różniono, coby sie świyciła i coby przed siyniom tak bajtle straszyła. Bania je markotno na taki godania, bo przaje fandzoli, sztyjc poglondo na nia. Choć je fest bachrato, a fandzola chudo, to gorko w to wierzi, że kiejś im sie udo. Toż niy chce być straszkiym, a bardzij idolym, coby sie poasić przed calutkim polym.

Kopruch Boł se jedyn kopruch, co mioł chude szłapy, boł jeszcze karlusym i niy boł żyniaty. Lotoł nad barzoły we postrzodku nocy, coby znojść se baba i być u nij w zocy. Praje sie zdarziło, że blank blisko wody stoł se namiot ,w kierym społ se synek młody. Toż dziołchy kopruchy wyjyny trompety, coby   trocha popić krwie z jego klepety. Kopruch karlus furgoł som nad barzołami, bo dziołchy se poszły – spiom pod namiotami. Wtynczas ujrzoł karlus nad wodom świytlika, co tancowoł, chociaż niy grała muzyka. Blyszczoł przi tym w trowie jak różniono świyca aż sie kopruchowi czerwiyniły lica. Praje hercklekoty go przi tym chyciły, zaprzoł świytlikowi – ni ma na to siły. Lotoł za nim dłogo, a świytlik uciekoł. Aż sie znod tyn kopruch   przi glajzach nad rzekom. Stracioł mu sie z łoczow tam świytlik na chwila i wroz sie   hormiojo świytlikow zjawiła. Ogup borok kopruch, bo zaprzoł jednymu, chcioł go wartko łapnyć i oświadczyć sie mu. W koń

Bajka o śwince                                     Babuć Kulo sie po placu babuć we marasie, rod w gnojoku ryje, po pije w kalfasie, kaj je reszta wopna i stare pająki, co się przipryczyły zza płota łod łąki. Gryzie babuć   wongel jak słodki bombony, po pije go wodom, kaj gebiz łod omy leżoł zmoczony. Woda zzielyniała, skuli tego bardzij mu tyż szmakowała. Zeżro wieprzek mucha,   ślywki ze swaczyny, po ym se po prawi resztom pajynczyny. Godali nom   oma, że nikierzi ludzie som gynau zmazani, choćby te babucie. Dejmy na to ujec, jak przidzie naprany, tyż jak wieprzek śmierdzi i je okulany. Śmiejymy sie z wieprzkow, ale wszyscy wiedzom- kożdego   babucia kiedyś ludzie zjedzą.

Smok Jo już myśla nad tym rok,                                 jak wyglondać może smok, cobych poznoł go z daleka, bo łon może zjeść człowieka. Czy je wielki? Czy mo skrzidła? Czy ksiynżniczka mu sie zbrzidła I na dzieci by mioł szmak? Kierejś zeżrać by chcioł tak? Coby wartko tu niy wskoczył i mie naroz niy zaskoczył musza już się prziszykować jako zbroja narychtować. Miecz, to zrobia se z patyka i wypija garniec mlyka, cobych siły mioł niymało, by smokowi się niy zdało, że mo z chuchrym do czyniynio, co się poddo bez walczynio. Jak go dziubna tym patykiym, smok uciecze zaroz z rykiym i sie wiyncyj niy pokoże Ślad zaginie po potworze

Kurzynta- Po śląsku Straciła sie z placu kwuczka jarzymbiatka. Szukali jom starka, szukali somsiadka. Tako była gryfno, tak jajca snosiła, a tu naroz jak kamfora   flot sie ulotniła. Położyli kryska już na nij mamulka. Już sie łopytali u ujca Paulka czy im nowo kupiom jak na torg pojadom, bo chcieli kurzynta se uhować latoś. Ujec łobiecali. A tu dnia piyknego wylazła ta kwuczka zza winkla jednego. Wylazła, a za niom jak wojoki rajom Kurzynta żołciuśki   sie drogom kulajom. Żodne nic podane je do jarzymbiatki. Czyby łone boły z jakij inkszej matki? Najpewnij se znodła kajś gniozdo z jajcami, siadła na tym gnioździe i łobejrzcie sami… Wysiedziała kurzont chyba ze szternoście. Teroz na plac idom, choćby jaki goście. Chciała ich Halinka pohalać palcami, A tu wroz ich ni ma – siedzom pod skrzidłami. Przicisła ich kwuczka, łobejrzeć niy dała. Jak kożdo   mamulka sie o nich lynkała.