kopalnia po śląsku
Byli se roz dwa kamraty,
kierzi żyli jak brat z bratym.
Już jak łoba byli mali,
to do kupy się trzymali.
Jedna trzesnia przekrowali,
jednym balym se ciepali,
jedyn heft do kupy mieli,
używali jednych breli.
I tak dycko se godali,
kiedy jeszcze byli mali
- Jak urosnom z nas już chłopy,
to pójdymy do roboty
i na gruba się przijmnymy-
hajerami łostanymy.
Tak sie stało, jak godali.
A co potym boło dalij?
Jak sjechali już na spodek
zakludzono ich na przodek.
Wszyndzi maras, wszyndzi cima,
łokiyn, ani dźwiyrzi ni ma
i trza ciepać łopatami,
choć ze strachu galotami
łobum prało, że sromota.
Aż popuścioł po galotach
jedyn kamrat i tak dżisnył,
choćby kulok z wiyrchu piznył,
abo ring popuśioł cały.
A galoty sie stargały.
Drugi kamrat tak sie zlynknył,
że ze strachu praje klynknył.
Potym puscioł sie chodnikiym
i uciekoł z wielkim rykiym,
a kamrata smoloł w przodku.
Tela o kamractwie godki.
Bo już starki powiadały,
jak do kupy sie spotkały,
że kamraty, co se przajom
nigdy sie niy łopuszczajom
w biydzie, w przodku i w chodniku.
To zasada je gónikow.
Komentarze
Prześlij komentarz