Św. Jon - inscenizacja

Świynty Jon przichodzi.

Osoby – 1. Sztefa, Bernada, Yma, Fela ( starsze kobiety), Agatka, Maryjka,Traudka, Cila     (młode), Leon, Achim ( chłopcy ), jeszcze dwie pary młodych, dwaj  chłopcy do skakania przez ogień.

Scena jest podzielona w ten sposób, ze na jednej stronie stoją sztuczne choinki ( las), na środku siano (pole), po drugiej stronie szeroka błękitna szarfa (rzeka) i obok ognisko w takiej odległości żeby można było przez niego skakać.

Scena I – pole.

Bernada, Sztefa i Agatka grabią siano. Cały zespół śpiewa.

Posenka I – Świynty Jon

Bernada – Już je dość nieskoro, a to siano je dość dobrze przeschnione, jutro go mono pójdzie zbiyrać do stodoły.

Sztefa – To zrobiymy teroz kopki, spiychejmy sie, bo już tam chyba Achima widza, jak idzie od lasa. Wyglondo na ta nasz Agatka, aże wyglondo. Bydzie pewnikiym chciał jeji wionek wyłowić, jak go ciepnie na woda, bo już od downa mo za niom łoko.

Bernada – A ciebie by sie Agatko tyn Achim zdoł, abo ni?

Agatka zawstydzona – Piykny synek i jagody mi chyba we koszyczku niesie, obejrzyjcie yno.

Kobiety trącają się i śmieją się, a chłopak stoi zawstydzony.

Achim – Pójdziesz Agatka we wieczor nad rzeka?

Agatka – Jak mie mamulka puszczom.

Podaje jej jagody

Piosenka II – Jagody czerwone

Kobiety kończą kopki i odchodzą, młodzi uciekają trzymając się za ręce.

Scena II – rzeka

Przychodzą dziewczyny z wiankami. Rzucają je na wodę, chłopcy ustawiają się po drugiej stronie szarfy i wolno przesuwają wianki za pomocą sznurków w swoją stronę.

Traudka – Usnął już stary Kupała  zakopany we historii mroku,

Świynty jon, świynty Jon czyrwcowy nos woło do lasa i do jastrzymbskigo potoku.

Chłopcy wyławiają wianki, a ta dziewczyna do której wianek zostaje wyłowiony przez chłopca głośno okazuje radość. Jedna para podchodzi do siebie trzymając się za ręce.

Piosenka III – Przidź po szychcie.

Hynio – nie boisz się Maryjka tak stoć nad rzekom? Przeca wszyscy wiedzom, że tu miyszko utopek Zeflik.

Cila – Jak on ujrzy czerwone szlajfki, abo  korale, abo choćby taki zielony wionek, to  może wciągnąć dziołcha do wody.

Leon – niy prowda, nie słochejcie gupot dziołchy, bo od świyntego Jona już utopki niy wciągają do wody, wszyscy to wiedzom, teroz już bydymy mogli się kąpać w rzece.

Piosenka IV – Utopek,utopek.

Maryjka –Jo tam się z żodnym synkiym kąpać niy byda, mamulka by mie zabili.. Wola zagladać, jak skoczecie bez fojera.

Chłopcy skaczom.

Piosenka V – Siedziała dziewczyna.

Jedna para trzymając się za ręce ucieka do lasu.

Na koniec wszyscy śpiewają

Piosenka VI – Już słońce zaszło.

Odchodzą.

Scena III - las

Wchodzą starsze kobiety  z kotłem.

Sztefa – Wygnały już baby krowy, wińce im ciepły na glowy, pokrziwa pod progi wrażom, czarownica niom łoparzom.

Yma – Mój Hanrich już poszoł ligać. Jak on skończy robota na polu i połodbywo, to już je do niczego. Jo mom teraz czas i skuli tego wzynach flaszka. Jak Hanrich rano stanie, to już byda krzyźbo.

Bernada – A jo mom konsek wosztu i szpyrka.

Fela – A jo chlyb świyżo pieczony.

Sztefa – A jo mom wszystki zieliny, coby odegnać uroki.

Piosenka VII  W zielonym gaju

Szykujom kocioł , ustawiają się wkoło.

Bernada - A teroz baby ciepejcie zioła.

Wszystkie powtarzają razem

- Gore ruta i bylica, niech sie ścieko czarownica,

Niech niy zbiyro mlyka krowom, niech uroku niy zadowo.

Gore szałwia i rosiczka, niech popijom bajtle mlyczka,

Mora niech od ludzi stroni, ziele Jona jom łodgoni.

Bernada – Uroki  odegnane, już nas czarownice niy bydom nerwować. I urokow niy bydom zadować.

Fela – Toż siodejcie teraz, młodzi niech tam skokajom bez fojera przi rzece, a my se swoja gościna zrobiymy.

Jedzom i częstują się, pijom wódkę. W końcu jedna wstaje i zaczyna śpiewać Maryjanko ruszej sobą. Pozostełe jej wtórują.

Piosenka VIII – Maryjanko  ruszej sobą.

Yma – Nieskoro sie zrobiło. Jak żech było młodo toch poradziła cało noc do rana po lesie lotać i tego kwiotka paprocianego szukać. Alech go nigdy niy znodła.

Fela – Ty już tam niy godej o paprocanym kwiotku, yno sie prziznej jak twój wionek ci się w tataraku zamatlił.

Bernada – Ja, a potym żejś dłogo starom dziywkom boła, bo żodyn synek go niy wyjon z wody.

Yma – I co z tego, po sztedziestce żech się wydała, a i tak żech jeszcze tego miodu użyła, aże użyła.

Piosenka IX Ożynił sie stary dziod, albo Siwy gołąbeczek

Sztefa – Mocie recht, a teroz polyjcie jeszcze po jednym i czas sie du dom kludzić.

Zbierajom się, żegnajom i śpiewajom.

Wszystkie nasze dzienne sprawy.