Blog po śląsku- Ewelina Kuśka : Gwara śląska

Blog jest własnością Eweliny Kuśki kopiowanie fragmentów tekstu jest zabronione.

Zielonołoko Siedzicie dumno, choć schorowano, a gymba piykno, choć posmyrszczano, a włosy biole i swatła pełne, loczy zapadłe, ale promiynne. Lyki w zopasce, przoci we sercu, biel na byfyju, czerwiyń we piecu.. Starko grubiorza, matko wojokow, babo powstańca zielonołoko. Zielonołoko historie matko, co krykom wspiyrosz sie przed upadkiym, co szlapy spuchłe smyczysz po zoli, co śląski serce czysto cie boli, co śląsko dusza rwie sie do nieba. Ukrejcie starko mi sznitka chleba. Pamiynci potka. Szoł Jerzik do nieba na jednej szłapie a wartko choć kryka pociep we trule. I po co żejście dowali zgnić tyn kulas sztuczny do ziymi? Tam cilip w glasce maluśki niesie mi głos z gałynzi stroma. mały chroboczek co żyje z kirchowa jak tyn kopidoł szłapkami szuści. maj idzie krzipopom od płota. halo mie anioł po licu skrzidłym swojigo przonio. cicho noc  tukyj tam wiecznie modro. niy ślimtej potek na cyji ci gro. Staro pieśniczka Je na kiyrchwie

Jak kiejś Żniwiorze szli za klarom coby sie poddać biołymi koszulami i chabelami frelek jeji mocy kiero dłogo kusko złote kłoska jak wyrobiani ciasta rynkami starek przed wartkim odbuczynim chłopow na szychta. zwyrcom sie koła grubskich szybow jak kiejś idom ludzie bez tonkanio palcow w żegnaczkach do sklepu. zamiast kłoskow latoś urosły bloki. tam w dole kieryś pluje w gość potym w doma bydzie toploł baniaty odcisk we warzpeku z wodom. nowy bajtel rodzi sie terozki. tyż bydzie domogoł sie chleba i bydzie zaglongoł czy zwyrcom sie jeszcze koła ze szybow. Ecikowy świat. Kiejś las szłapoł tam i nazod po Ecikowej łące coby niy musioł daleko deptać. siodoł se wtynczas na placu miyndzy cwergami i krolami kiere wylazły ze chlywika. poradzioł siągnyć rynkom do starej lipy chaloł kudłate głowy brzozek a łone otwiyrały przed nim dźwiyrka swojich biołych jak golymbie dusz. bo Ecik przoł stromom i tymu najmyjszymu gynsipympkowi co knifym

O glasce tyju O przociu niy musisz wiela rozprowiać eli mosz go w pojstrzodku ujec Johan Ukłodom na nowo byszteki po cichu, coby niy klupać. Zawarza w gorneczku ci tyju i byda na nowo cie słochać. Choć znom twe choroby za rajom- kaj łupie, kaj swyndzi, kaj poli, zawarza nojlepszy ci tylu, bo wiym już co robic jak boli. Czasami wysiednom mi nerwy, strzaskałabych wszystko w bifyju, a wtynczas już wiym co mom robić- zawarza w gorneczku ci tyju. Siedzymy przi naszym albumie, kaj stare fotografije, jo wtynczas nojbardzij sie lynkom, że tyju już niy dopijesz. Pucuja ta glaska na nowo, rachuja ci pile przed nocom. Zawarza ci tyju na wieczor, kie gwiozdki ci w łoczach tak skoczom. I wejrza na ślubno sypialka, zegłowki pogłoszcza se rynkom i rzykom, byś dzisio tyj dopioł jak przed Pon Boczkiym se klynkom.

Krotko historyjo starzika Hanka. Tam kaj w pojstrzodku gości płynyła mało krzipopka potu ściskali szlojder aż przywołali wojna. pukła prastarce szolka na piecu jak puko serce na konski i poszli starzik we unformie co im niy leżoł sztyjc zaglondali we zdrzadełka knefli. aż nareszcie miyndzy trowom czerwionom jak fojera we głowie roztrzaskanej na drobne łograbki ujrzeli frela kiero wyniosła ich ze frontu pod zopaskom. terozki siedzom łod mocka rokow przed chałpom i plejom se pomaluśku kwiotka na zegrodce nieba. Ecikowy świat. Kiejś las szłapoł tam i nazod po Ecikowej łące coby niy musioł daleko deptać. siodoł se wtynczas na placu mindzy cwergami i krolami co praje wylazły z chlywika. poradzioł siongnyć rynkom do starej lipy chaloł kudlate głowy brzozek a łone łotwiyrały przed nim dźwiyrka swojich biołych jak gołymbie dusz bo Ecik przoł stromom i tymu nojmyjszymu gynsipympkowi co knifym wyros miyndzy krzokami janek i terozk

Kaj je Śląsk? Kaj je Śląsk tym rychtyg śląski? Kaj uwidzisz go mój synku? Czy go zejrzisz z hołdy szczytu? Czy z kumina ujrzisz wiyrchu? Czy go zmierzisz ludzkim wzrokiym miyndzy wonglo pokładami? Czy na grubie go uwidzisz? Czy w tej trowie umazanej? Czy łon szuści kajś we stromie? Czy łon klupie w dachu szparze? Kaj je Śląsk mój mały synku? Kaj kraina mojich marzyń? Czy w powstańca trule leży? We wojoka czopce starej? Czy w bagnecie pociepnionym zapomnianym na powale? Naroz widza go mój synku w twoich czornych łoczkach małych! Widza prziszłość i nadzieja. Widza cołki Śląsk wspaniały.

Moja litanijo Mom być jak bajtel a świat przezywo na tych co żyjom miyndzy graczkami i godo coby ciść sie w strzewikach. Świynty Franciczku rzykej za nami. Mom boć sie diobła, a diobłow ni ma żodyn niy loce przeca z rogami. Wszyscy pójdymy mono do nieba. Świynty Franciczku rzykej za nami. Kożdymu z galot łogon wyskoczy, ale łon woli zawiyrać łoczy. Diobły zostały we średniowieczu. Goń ich Franciczku, choć ni mosz miecza. Niy cudzołożyć, niy brać cudzego, śwat zajś mi godo blank co inkszego. Niy ma złych ludzi, yno z wadami. Świynty Franciczku rzykej za nami, Eli niy zbijom, kraść mi niy trzeba to moga przeca iść se do nieba. Że cojś pogrzesza yno czasami... ? Świynty Franciczku rzykej za nami, Dyć kożdy kajś tam po kątach grzeszy, godajom że sie dioboł tym cieszy, a diobłow ni ma takich z rogami. Świynty Franciczku rzykej za nami. Czego się boja, kie ni ma złego? Świat przeca godo blank co inkszego. Czamu mi ni ma dobr