Przejdź do głównej zawartości

Tak bywo z chorobami

 

                  Tak to bywo z chorobami.

 

Spytejcie sie yno Fridy jak sie dzisio czuje, a zaroz wom powiy wiela lot choruje,

o tym, że już miała ze sztyry zawały! Rok życio i zostoł- dochtory padały.

I jak rojmatyka szłapy i wykrziwio. Że żyje, to aże dochtory sie dziwiom!

A na łoczach Fridzie zaćma sie robiła, choć chodziła w brelach- to sie pogorszyła!

Na dokłodka niy śmi już se zjeść bombona bo mo tyż cukrzica- tako utajono.

A z rynkami co mo tyż za korowody- niy śmi solić zupy i pić zimnej wody.

Udychać tyż ciynżko, to astma być musi. Jeszcze sie na spaniu nom Frida udusi!

Łod niedowna doszły wrzody na żołądku- tego niy wylyczy nigdy do porządku !

Z żołądkiym sie Fridzie wątroba zacino i musi jom lyczyć sztyjc rapacholinom.

Bez przerwy boleści, bez przerwy choroby, jak niy jaki drapszajz to zaroz ból głowy,

jak niy jaki łupiyż to fonsok docino. Aż prziszła do Fridy somsiadka Gajdzino.

Gajdzino niedowno tyż chorob fol miała, ale naroz cudym ich powylyczała.

Teroz prziszła Fridzie porozprowiać o tym, jak to łoroz prziszła do zdrowio z powrotym.

Wyczytała łoto w jednym ogłoszyniu o pewnym przedziwnym,tajymnym zdarzyniu.

Jednej taki babie kole Raciborza roz sie ukazała sama Matka Bożo.

I tak do ni godo: "Bydziesz ludzi lyczyć, a łoni ci za to sie majom łodwdziyńczyć"

Łod tej pory kogo baba pomacała, to zarozki zdrowiy jymu prziwracała.

- Jo tyż zajechała fort ku Raciborzu i ni mom już Frido żodnych boli w krziżu,

ani katarakty, ani zatwardzynio. Takigoch dostała naroz łozdrowiynio!

A co ludzi było u tej mądrej baby! W siyni zapełnione były sztyry ławy,

kożdy kto piniądze ciepoł do koszyka chnet mioł wylyczony rak i rojmatyka.

Jechała tyż Frida do uzdrowicielki, szukała- jak wiycie Raciborz je wielki.

Szukała, pytała, a znojść niy umiała. Coż to za pierdoły Gajdzino godała?!

W końcu listonorka, co sie jom spytała, pedziała, że baba downo wyjechała,

cyganiła ludzi, że ich wylyczyła, zebrała piniądze i sie wykludziła.

Przijechała Frida nazot z chorobami, ale jednak rado, bo w kapsie z piniądzami

i z tom satysfakcjom, że sie niy nabrała czuła sie tak raźno, że...aż łozdrowiała.

Komentarze

Gwara śląska najgryfniejsze wlazowania

Kuloki i hajcongi

Jak już przidzie styczyń to praje dycko je bioło za łoknym, aże bioło, autami ludzie niy poradzom wyjechać ze swojich placow skuli śniegu, a kaj człowiek sie yno niy podziwo, lotajom ludziska po szesyjach z roztomańtymi hercowami i inkszymi łopatami i łodciepujom te wielki hołdy. Wszyndzi je gładko i trza dować pozor jak sie idzie we ważnej sprawie na klachy do somsiadki, abo do roboty. A jak je zima w chałpach! Trza hajcować we wszystkich piecach, bo inakszy pazury łod mrozu ulatujom. Jo dycko myślach że nojlepszy sie majom ci, kierzi miyszkajom na blokach, bo dycko majom ciepło, niy muszom sie marasić wonglym, ani wachować piecow, coby w nich niy zagasło, ale ostatnio słysza, że i na blokach ni ma tak blank dobrze, bo bezmała som tam jakiś haje o liczniki przi tych fojercongach. A zajś jak kiery miyszko we swoji chałpie, to musi już na jesiyń sie o wongel starać, a w zimie niy umi se bez żodnej komedyje ponść z chałpy, bo zarozki we piecu zagaśnie i kaloryfer zamiast parzić po puk

Bebok - straszki śląskie

Bebok Starki i ciotki, opy i omy, somsiod i potka dobry znajomy, kożdy sztyjc straszy i yno godo, że zmierzłe bajtle, to bebok zjodo. Jak niy poschraniosz graczek z delowki, jak we Wilijo niy zjysz makowki, jak locesz, abo straszysz kamratki, jak klupiesz wieczor w dźwiyrze sąsiadki, to już cie straszom, że bebok leci. Zaroz wylezie i zeżro dzieci. Choć żejś go jeszcze niy widzioł wcale, bo sztyjc kajś siedzi som na powale, abo za ścianom szuści i klupie, abo spi w szparze w starej chałupie. Bebok w stodole, bebok je w rzece, a jak tam przidziesz, to łon uciecze. A je łoszkliwy, jak mało kiery, choć ni mo kryki, ani giwery. A jednak, bojom fest sie go dzieci, bo żodyn niy wiy, skoro przileci. Toż, kożdy dumo i rozważuje jak tyż tyn bebok sie prezyntuje. Czy łon je wielki jak kumin z gruby,   Abo, jak mrowca bebok łoszkliwy je mały, abo ciynki jak szpanga. Czy łon mo muskle i dźwigo sztanga, abo je leki jak gynsi piyrzi, abo si

Bajka o śwince po śląsku

Bajka o śwince                                     Babuć Kulo sie po placu babuć we marasie, rod w gnojoku ryje, po pije w kalfasie, kaj je reszta wopna i stare pająki, co się przipryczyły zza płota łod łąki. Gryzie babuć   wongel jak słodki bombony, po pije go wodom, kaj gebiz łod omy leżoł zmoczony. Woda zzielyniała, skuli tego bardzij mu tyż szmakowała. Zeżro wieprzek mucha,   ślywki ze swaczyny, po ym se po prawi resztom pajynczyny. Godali nom   oma, że nikierzi ludzie som gynau zmazani, choćby te babucie. Dejmy na to ujec, jak przidzie naprany, tyż jak wieprzek śmierdzi i je okulany. Śmiejymy sie z wieprzkow, ale wszyscy wiedzom- kożdego   babucia kiedyś ludzie zjedzą.