Ten wiersz jest miejscem dla zapomnianych
i nieodnalezionych.
mężczyzną co biegnie nie wiadomo skąd
i nie może zatrzymać się gdzieś.
robakiem co wszedł pod ziemię i nigdy
nie wrócił.
ptakiem unoszonym przez prąd powietrza
donikąd.
muzykiem co utknął we własnych nutach.
dziewczyną utopioną w miłości – nigdy nie
wypłynie.
strofą zapomnianą przez własnego poetę.
czymś co zrodziło się we śnie i nie dotarło
do rana – może zbudzi się w jakiejś przyszłości
jeśli będzie wciąż istnieć poezja – miejsce
dla zapomnianych i nie odnalezionych.
Komentarze
Prześlij komentarz