Przejdź do głównej zawartości

Blyskła gwiozdka


I
Blyskła piyrszo żołto gwiozdka na niebie w Wilijo
znak to że już porodziła Paniynka Maryjo
a kaj ciepła swe promyczki zakwitały róże
bo to dzisio na świat prziszoł Jezus- Dziecia Boże
Kajś we śniegu, kajś pod lodym róza płatki suje
lod rozpuści yno kiery z cołkich sił miłuje,
lod rozpuści yno kiery mo serce łogniste
jak tyn bioły śniyg na dworze tak festelnie czyste.

II
Rychtuj synku do Wilije bo już gwiozdka blysko,
złotym blyskiym topi serca i łoświytlo wszystko.
Rychtuj wartko łobrus, świyca! Piyczcie muter ryba,
bo Dzieciątko już do łokna klupie w ciymno szyba.
A w tyj gołce, w tyj czerwionej
gymba starki urobionej,
zmarszczkom gymba przełorano,
stojom starka zadumano,
zaglądajom na betlejka, kaj Dzieciątko małe,
spomniajom se ta starka swoji życi całe.
Rychtuj synku talyrz wiyncyj, bo tak zrobić trzeba,
trza pamiyntać o żebrokach , co niy majom chleba.
 I o bajtlach trza pamiyntać, o tych wszystkich małych,
co mamulki na swaczyna jeść im nic niy dały.
O starzikach trza pamiyntać, kierzi już niy żyjom,
ale serca jejich synku w nos  tu dali bijom.
Dzisio noc je wielkich cudow, ta noc je magiczno,
pozaglondej jak uśmiycho sie Paniynka śliczno

III
Downymi roki o jednej porze
Jak żółto gwiozda blyskła na dworze
Łociec kończyli gowiydź odbywać
mamulka piykli lostatnio ryba.
Bajtle skokały i wyrobiały
na geszyng doczkać się niy umiały.
Starka ich troszka postrofowali,
a potym bojki jm pobojali.
W paradnej izbkie cojś zaklupało,
Prziszło Dzieciątko, i graczki dało.
Świyczki gorały, gołki błyszczały,
A baltle dłogo to spominały.
Gowiydź ucichła, niebo struchlało,
coś fest ważnego się odbywało.
Z Panny przeczystej Pon Bog się rodził
Kozdy sie z kożym przi stole godził,
Żodyn niy wrzeszczoł, gymby się śmioły,
śpiywały ptoszki, godały woły.
Ludzie opłatek w gorściach łomali
I wszystki krzywdy se wyboczali.
Mijajom roki, wszystko się miyni,
ludzie inakszy som nauczyni,
i prziszły inksze już pokolynia,
ale to jedno nic się niy zmiynia.
Pon Bog sie rodzi we sercach ludzi
I przoci nowe zajś w nich obudzi.
IV
Bydymy spywać dycko kolyndy,
Niech słyszy glosy te kożdy wszyndy,
Niech kożdy słyszy nasze śpywania,
Niech kozdy słyszy te nasze grania.
Bydymy dobro głosić nowina,
Że czysto Panna zrodziła Syna,
co prziszol na świat do okyn klupie,
bo chce zagościć w kożdej chałupie.
Czy Ty odymkniesz mu dźwiyrze dzisio?
Czy wiysz, że rynka podać ci przyszoł.
Czy mu zaśpiwosz z wielkom uciechom,
Az sie rozniesie po mieście echo.
Czy yno pojdziesz po sklepach lotac
I budżetowe dziury fest łotać,
Bo trza pokozac przed sąsiadami,
Jak to wystawnie mosz przed śwyntami,
Wiela mosz jodla, az brzuch ci puko
I jak zatkane mosz swoji ucho,
Niy slochosz kolynd, ani rzykanio,
Bo ty za wiela nosz zalatwianio.
V
My przajymy Ci Jezusku, ufni jako te pastuszki,
ufni jako Trzej Krolowie my przajymu Jezu Tobie.
Pobłogosłow nom Dzieciątko piyknie Cie proszymy,
Naszym bajtlom, naszym łojcom, naszej  śląskij ziymi.
Kończom sie świąteczne chwile, do roboty czas sie kludzić,
a za rok sie wszystko zmiyni i ubydzie trocha ludzi
i przibydom nowe dzieci, mono lepszy mieć bydymy,
a za rokow poranoście zmiyni sie oblicze ziymi.


Komentarze

Gwara śląska najgryfniejsze wlazowania

Kuloki i hajcongi

Jak już przidzie styczyń to praje dycko je bioło za łoknym, aże bioło, autami ludzie niy poradzom wyjechać ze swojich placow skuli śniegu, a kaj człowiek sie yno niy podziwo, lotajom ludziska po szesyjach z roztomańtymi hercowami i inkszymi łopatami i łodciepujom te wielki hołdy. Wszyndzi je gładko i trza dować pozor jak sie idzie we ważnej sprawie na klachy do somsiadki, abo do roboty. A jak je zima w chałpach! Trza hajcować we wszystkich piecach, bo inakszy pazury łod mrozu ulatujom. Jo dycko myślach że nojlepszy sie majom ci, kierzi miyszkajom na blokach, bo dycko majom ciepło, niy muszom sie marasić wonglym, ani wachować piecow, coby w nich niy zagasło, ale ostatnio słysza, że i na blokach ni ma tak blank dobrze, bo bezmała som tam jakiś haje o liczniki przi tych fojercongach. A zajś jak kiery miyszko we swoji chałpie, to musi już na jesiyń sie o wongel starać, a w zimie niy umi se bez żodnej komedyje ponść z chałpy, bo zarozki we piecu zagaśnie i kaloryfer zamiast parzić po puk

Bebok - straszki śląskie

Bebok Starki i ciotki, opy i omy, somsiod i potka dobry znajomy, kożdy sztyjc straszy i yno godo, że zmierzłe bajtle, to bebok zjodo. Jak niy poschraniosz graczek z delowki, jak we Wilijo niy zjysz makowki, jak locesz, abo straszysz kamratki, jak klupiesz wieczor w dźwiyrze sąsiadki, to już cie straszom, że bebok leci. Zaroz wylezie i zeżro dzieci. Choć żejś go jeszcze niy widzioł wcale, bo sztyjc kajś siedzi som na powale, abo za ścianom szuści i klupie, abo spi w szparze w starej chałupie. Bebok w stodole, bebok je w rzece, a jak tam przidziesz, to łon uciecze. A je łoszkliwy, jak mało kiery, choć ni mo kryki, ani giwery. A jednak, bojom fest sie go dzieci, bo żodyn niy wiy, skoro przileci. Toż, kożdy dumo i rozważuje jak tyż tyn bebok sie prezyntuje. Czy łon je wielki jak kumin z gruby,   Abo, jak mrowca bebok łoszkliwy je mały, abo ciynki jak szpanga. Czy łon mo muskle i dźwigo sztanga, abo je leki jak gynsi piyrzi, abo si

Bajka o śwince po śląsku

Bajka o śwince                                     Babuć Kulo sie po placu babuć we marasie, rod w gnojoku ryje, po pije w kalfasie, kaj je reszta wopna i stare pająki, co się przipryczyły zza płota łod łąki. Gryzie babuć   wongel jak słodki bombony, po pije go wodom, kaj gebiz łod omy leżoł zmoczony. Woda zzielyniała, skuli tego bardzij mu tyż szmakowała. Zeżro wieprzek mucha,   ślywki ze swaczyny, po ym se po prawi resztom pajynczyny. Godali nom   oma, że nikierzi ludzie som gynau zmazani, choćby te babucie. Dejmy na to ujec, jak przidzie naprany, tyż jak wieprzek śmierdzi i je okulany. Śmiejymy sie z wieprzkow, ale wszyscy wiedzom- kożdego   babucia kiedyś ludzie zjedzą.