Stacja XII
Brakło sztromu w doma, Hanrich szukoł świyczki,
wtynczas zejrzoł w szranku dwie małe krzineczki,
a w nich stare pisma od jego niebogi.
Wtynczas wyjon pisma, czytoł ich roz drugi.
Pojon co w nich stoło przi drugim czytaniu
i terozki wiy już, że zajś czakoł na ni.
Pisma od niebogi zza grobu posłane,
drugi roz szkryflane, po drugi czytane.
Cofają sie wajzry we starym zygorze,
Ślubno zajś je mlodo, wszystko zajś być może.
Czy je na zakryncie, czy na końcu drogi?
Mono swiat sie zaczon dlo jego niebogi?
A łon, jak nasiono dziepiyro kiełkuje.
Śmiertka
ni ma końcym – fest to Hanrich czuje
Komentarze
Prześlij komentarz