Siedzieli starka
Siedzieli starka pod familokiym,
z kierego cegła sie kruszy,
cicho szeptali swoji zdrowaśki,
pomogli niejednyj duszy.
Totyż przy ławce z farby zdropanej
przisiod se cilip i słochoł
a wiater kiery furgoł łod gruby
na zimne gorsci im chuchoł.
Biołe gonsionki czampły przy ziymi
pod gynsipypmpkiym lichuśkim
co przebioł asfalt chocoż je słaby
i jak uboże maluśki.
Bioło zopaska w słońcu sie miyni
i zdajom sie starka świyntom.
Dobry Pon Boczek zaglondo z wiyrchu,
bo Łon o kożdym pamiynto.
Świynto Paniynka na groniu stojom,
co wyloz z pojstrzodka ziymi,
obdarzo wszystkich ze familoka
dycko łaskami swojimi.
Wroz z naszom starkom - patronkom ławki
stojom przi fortce do nieba
proszom dlo inkszych, bo przeca świyntym
na ziymi nic już niy trzeba.
Komentarze
Prześlij komentarz