Wilkołak
Kiery widzioł
wilkołaka jak loce po nocy?
Łon co łapnie
do pazurow, zaroz zadławoczy.
Jak
miesiączek, choćby krepel na niebo sie skludzi,
to zeżyro
wszelko gowiydź, a czasym i ludzi.
Rokow tymu
bydzie dziesiynć, jak w chałpie przi lesie
miyszkoł
karlus jedyn młody, szwarny Wala Wiesiek.
Chcioł sie
żynić z Filomynkom co mu boła rada,
coż, kie
przoła mu Maryjka, cera łod somsiada.
Sztyjc lotała
na zolyty, strojiła sie sztyjc,
niy zaglondoł
na to Wala, bo ji niy przoł nic.
Ja, niy
bydziesz ty karlusie Filomyny pieścić,
hned
łobejrzisz jak Maryjka poradzi sie pomścić.
Poszła
dziołcha ubeczano do starej Waloszki,
tej, co warzi
z żab i zielo roztomańte proszki
i prziniosła
łod ni szlajfka dłogo i czerwiono.
- Wejź jom
synku na pamiątka, bo miłość skończono,
noś na karku,
a niy byda już lotać ku ciebie,
wejź se swoja
Filomyna, żyj se ś niom jak w niebie.
A na dworze
już sie ćmiło, miesiączek sie miynioł,
karlusowi
sierść wyrosto, we wilka sie zmiynio.
I po lesie
łodtąd tyroł, kogo dopod zbijoł
i ze zwierząt
i ze ludzi wszystka krew wypijoł.
Jak sie
stracioł, Filomyna w końcu sie wydała,
a ta chałpa, w
kierej miyszkoł blank sie rozleciała,
zajś Maryjka
kiedyś dopod i zadusioł w lesie.
Tak, roz
wiosna, roz je lato i zajś mokro jesiyń.
Aż sie
szlajfka, ta ze karku w końcu rozleciała
i na krzoku
kiejś jak lotoł blank zgnito została.
Wtynczas zajś
sie stoł człowiekiym, downym Wieśkiym Walom,
niy boł łodtąd
już poddany złym mocom i czarom.
Kiery widzioł
wilkołaka jak loce po nocy,
niech
przidziwo mu sie dobrze, bo mo ludzki łoczy.
Komentarze
Prześlij komentarz