Przejdź do głównej zawartości

Myślę że jestem niewidzialny

A przecież

lubiła deszcz.
mawiała że są nieporadni.
lubiła podkreślać że są niepotrzebni.

lubiła piwo i tłuste kiełbasy.
chełpiła się tym że lubi tłuste kiełbasy bo są tłuste.
miała w ustach kawał kiełbasy.
piła piwo gdy przyszedł.

na dworze pada
to takie przygnębiające - powiedział.
chociaż lubiła deszcz.

chciała zaprosić go do środka
ale czuła się tłusta jak kawał kiełbasy
który pęczniał jej w ustach.

pomyślała że jej skóra jest gorzka jak piwo.
powiedziała że lubi deszcz
a potem długo płakała w poduszkę.

za oknem padało i piwo wylało się na podłogę.
powiedział że deszcz przypomina mu o niej
bo przecież lubiła deszcz.
bo przecież zawsze lubiła deszcz.



Myślę że jestem niewidzialny


biegnę za plecami słyszę tętent koni. rżenie własnej śliny.
zaciskam dłoń na talizmanie. ma kształt pięciozłotówki
z dziecięcej skarbonki.

coś jakby szloch. może to wiatr zawodzi
a ja jestem w innym matrix-ie.
przede mną już tylko aniołowie na motorach.

przybyli by zadać mi ból. policzek mi krwawi.
ziemia wdziera się w mój policzek.
drobinki ziemi rozrywają mi policzek.

czuję ucisk na plecach.
robicie mi krzywdę dobrzy aniołowie!
robicie mi krzywdę dobrzy aniołowie!

za placami jakiś ojciec z innego wymiaru.
nie martw się synu tata kupi ci rower.
tatuś kupi ci rower kiedy to coś się skończy.

jestem to coś.
znów jestem tym czymś.



Powiedział witaj mała

czy chcesz wypróbować mój nowy szampon do włosów?
pachniał cukierkami a z kieszeni wystawał mu lizak.
wesoła buźka. miętowy uśmiech. truskawkowe spojrzenie.

ciepły landrynkowy świt.
ściany nasiąknięte zapachem pieczonej kiełbasy.
w kuchni obcy mężczyzna wkłada moje dziecko
do kieszeni kuchennego fartucha.

w jego ustach rozpływa się masło orzechowe.
w sklepie za rogiem sprzedają takie masło.
zdaje się że wraz z masłem kupiłam tego mężczyznę
a może było to zanim

wyjęłam moje dziecko z własnej kieszeni.
wykąpałam go w szamponie do włosów
a potem wytarłam go do kuchennego ręcznika.

ciepły landrynkowy świt.
łóżko pachnące potem zmieszanym z szamponem do włosów
i zimne słowa że jestem jak lód.
i słowa że jestem jak lód który nigdy nie topnieje.

Komentarze

Gwara śląska najgryfniejsze wlazowania

Kuloki i hajcongi

Jak już przidzie styczyń to praje dycko je bioło za łoknym, aże bioło, autami ludzie niy poradzom wyjechać ze swojich placow skuli śniegu, a kaj człowiek sie yno niy podziwo, lotajom ludziska po szesyjach z roztomańtymi hercowami i inkszymi łopatami i łodciepujom te wielki hołdy. Wszyndzi je gładko i trza dować pozor jak sie idzie we ważnej sprawie na klachy do somsiadki, abo do roboty. A jak je zima w chałpach! Trza hajcować we wszystkich piecach, bo inakszy pazury łod mrozu ulatujom. Jo dycko myślach że nojlepszy sie majom ci, kierzi miyszkajom na blokach, bo dycko majom ciepło, niy muszom sie marasić wonglym, ani wachować piecow, coby w nich niy zagasło, ale ostatnio słysza, że i na blokach ni ma tak blank dobrze, bo bezmała som tam jakiś haje o liczniki przi tych fojercongach. A zajś jak kiery miyszko we swoji chałpie, to musi już na jesiyń sie o wongel starać, a w zimie niy umi se bez żodnej komedyje ponść z chałpy, bo zarozki we piecu zagaśnie i kaloryfer zamiast parzić po puk...

Przepisy po śląsku - Pikelsznita

Pikelsznita z ajerkoniakiym Pieczymy dwa biszkopty w bratrule – jedyn bioły i jedyn kakaowy. Oba mażymy ajerkoniakiym. Bierymy liter mlyka i warzymy dwa budynie śmietonkowe, mogymy tam dosuć trocha wanilie. Do krymu dodować po troszce ubitego fajnie masła, kierego bierymy kole szterdzieści deko. Sztyjc miyszać, coby sie cfołki niy porobiły. Krym mazać hrubo miyndzy biszkopty polote ajerkoniakiym i trocha po wiyrchu. Jak kiery rod, to może se to pomazać z wiyrchu polywom szekuladowom.

Bebok - straszki śląskie

Bebok Starki i ciotki, opy i omy, somsiod i potka dobry znajomy, kożdy sztyjc straszy i yno godo, że zmierzłe bajtle, to bebok zjodo. Jak niy poschraniosz graczek z delowki, jak we Wilijo niy zjysz makowki, jak locesz, abo straszysz kamratki, jak klupiesz wieczor w dźwiyrze sąsiadki, to już cie straszom, że bebok leci. Zaroz wylezie i zeżro dzieci. Choć żejś go jeszcze niy widzioł wcale, bo sztyjc kajś siedzi som na powale, abo za ścianom szuści i klupie, abo spi w szparze w starej chałupie. Bebok w stodole, bebok je w rzece, a jak tam przidziesz, to łon uciecze. A je łoszkliwy, jak mało kiery, choć ni mo kryki, ani giwery. A jednak, bojom fest sie go dzieci, bo żodyn niy wiy, skoro przileci. Toż, kożdy dumo i rozważuje jak tyż tyn bebok sie prezyntuje. Czy łon je wielki jak kumin z gruby,   Abo, jak mrowca bebok łoszkliwy je mały, abo ciynki jak szpanga. Czy łon mo muskle i dźwigo sztanga, abo je leki jak gynsi piyrzi, ab...