Przejdź do głównej zawartości

Czasym diobły sie przydajom

Czasym diobły sie przydajom


Czasym diobły sie przidajom.

Wiycie, terozki na świecie,
to aut tela niy znojdziecie
wiela kiedyś diobłow boło,
jako ludzi moc kusiło .
Kole dobłow- tych łokropnych
boło mocka myńszych, drobnych
wodnych, leśnych i kudłatych,
blank ryszawych, takich w łaty,
a nojwiyncyj czornych fest.
Teroz to ich mało jest
bo ich ludzie niy wołajom.
 Kiejś to czynsto sie godało :
„ Ach do czorta!”, „Ach do dioska!”
 – i już dioboł mynczoł wioska,
abo chałpa sztyjc nawiydzoł
i śnik z powiek ludziom spyndzoł.
A boł taki Jorg Watoła,
co sztyjc yno pioł gorzoła.
Choć padajom, że we flaszce,
we kieliszku, abo w glasce
kaj gorzałka na dnie leży
 czorny dioboł [kto chce wierzi],
to niy widział go tyn Jorg.
Pioł gorzałka cołki rok!
A mioł  baba piykno, miło,
 życi fest jom doświadczyło
przi pierzińskim ożyroku,
co boł krzyźby roz do roku.
Aż padała w końcu: „Dość !
Dom jo ci pieronie w kość! „
I oblykła kożuch krympy,
na kark dała dwie knisztrymfy
i fuzekla czorno wziyna
i zrobiła ś ni czupryna.
Troszka słomy, gutaliny,
krymy, piyrzo ze pierziny
i z momyntki łogon dłogi.
Poszła na rozstajne drogi
wele karczmy i tam czako
choćby czorno mara jako.
Jak zawrzili karczma w nocy
Jorg ożarty du dom kroczy.
Naroz widzi ktojś tam stoji,
stanył chłop, bo fest sie boji.
Dyć zaglondo- czorny dioboł,
rogi, kożuch, dłogi łogon.
- Ty pierziński ożyroku!
Już powiesza cie na hoku!
Zrobia zaroz tu fojera
i ze skory cie łobiera!
Byda cie widłami bod,
a ze skory zrobia hut
i pochwola sie kamratom,
że to z ciebie! Coż ty na to?
Podyndź bliżyj pora krokow,
co naboda cie na hoku!
- Jezderkusie !- ryczy chłop
- Każ tyn dioboł mie tu znod!?
Zlituj Boże sie kochany,
wiym żech dzisio je naprany,
ale łoszczyndź życi, prosza,
a już nigdy Cie niy zgorsza
i gorzołki sie niy chyca.
Jutro byda siyk pszynica,
a pojutrze ciepoł gnoj,
yno łoszczyndź Boże mój!
Wtedy cofnył sie tyn dioboł,
a Watoła lecioł do dom.
I tak wartko du dom gnoł
choćby skrzidła jaki mioł.
Flot wykrzyźbioł, rzykoł fest.
Teroz chłop porządny jest!
Starzi ludzie powiadajom:
Czasym diobły sie przidajom.


Komentarze

Gwara śląska najgryfniejsze wlazowania

Kuloki i hajcongi

Jak już przidzie styczyń to praje dycko je bioło za łoknym, aże bioło, autami ludzie niy poradzom wyjechać ze swojich placow skuli śniegu, a kaj człowiek sie yno niy podziwo, lotajom ludziska po szesyjach z roztomańtymi hercowami i inkszymi łopatami i łodciepujom te wielki hołdy. Wszyndzi je gładko i trza dować pozor jak sie idzie we ważnej sprawie na klachy do somsiadki, abo do roboty. A jak je zima w chałpach! Trza hajcować we wszystkich piecach, bo inakszy pazury łod mrozu ulatujom. Jo dycko myślach że nojlepszy sie majom ci, kierzi miyszkajom na blokach, bo dycko majom ciepło, niy muszom sie marasić wonglym, ani wachować piecow, coby w nich niy zagasło, ale ostatnio słysza, że i na blokach ni ma tak blank dobrze, bo bezmała som tam jakiś haje o liczniki przi tych fojercongach. A zajś jak kiery miyszko we swoji chałpie, to musi już na jesiyń sie o wongel starać, a w zimie niy umi se bez żodnej komedyje ponść z chałpy, bo zarozki we piecu zagaśnie i kaloryfer zamiast parzić po puk

Bebok - straszki śląskie

Bebok Starki i ciotki, opy i omy, somsiod i potka dobry znajomy, kożdy sztyjc straszy i yno godo, że zmierzłe bajtle, to bebok zjodo. Jak niy poschraniosz graczek z delowki, jak we Wilijo niy zjysz makowki, jak locesz, abo straszysz kamratki, jak klupiesz wieczor w dźwiyrze sąsiadki, to już cie straszom, że bebok leci. Zaroz wylezie i zeżro dzieci. Choć żejś go jeszcze niy widzioł wcale, bo sztyjc kajś siedzi som na powale, abo za ścianom szuści i klupie, abo spi w szparze w starej chałupie. Bebok w stodole, bebok je w rzece, a jak tam przidziesz, to łon uciecze. A je łoszkliwy, jak mało kiery, choć ni mo kryki, ani giwery. A jednak, bojom fest sie go dzieci, bo żodyn niy wiy, skoro przileci. Toż, kożdy dumo i rozważuje jak tyż tyn bebok sie prezyntuje. Czy łon je wielki jak kumin z gruby,   Abo, jak mrowca bebok łoszkliwy je mały, abo ciynki jak szpanga. Czy łon mo muskle i dźwigo sztanga, abo je leki jak gynsi piyrzi, abo si

Bajka o śwince po śląsku

Bajka o śwince                                     Babuć Kulo sie po placu babuć we marasie, rod w gnojoku ryje, po pije w kalfasie, kaj je reszta wopna i stare pająki, co się przipryczyły zza płota łod łąki. Gryzie babuć   wongel jak słodki bombony, po pije go wodom, kaj gebiz łod omy leżoł zmoczony. Woda zzielyniała, skuli tego bardzij mu tyż szmakowała. Zeżro wieprzek mucha,   ślywki ze swaczyny, po ym se po prawi resztom pajynczyny. Godali nom   oma, że nikierzi ludzie som gynau zmazani, choćby te babucie. Dejmy na to ujec, jak przidzie naprany, tyż jak wieprzek śmierdzi i je okulany. Śmiejymy sie z wieprzkow, ale wszyscy wiedzom- kożdego   babucia kiedyś ludzie zjedzą.