O Kubie co przoł grubie
Jeśli kiery fest przibadze do swoji roboty,
to niy umi sie ś niom rozyńść na pyndzyji potym.
Przidarziło sie to kiedyś Kubie Twardoniowi,
co na rydułtowskij grubie szterdzieści lot robioł
i jak prziszło do pyndzyje mu sie przirychtować,
to na duszy boło ciynżko z grubom sie rozstować.
Przilazowoł sztyjc pod brama z chłopami klaprowoł,
a strażnika o nowiny grubski wypytowoł.
Aż kiejś w zimie prziszła słabość i ciynżko choroba,
z łożka sie niy idzie ruszyć, ledwo dźwigo głowa.
Pociś babo mie ku łoknu – pado cicho Kuba –
mono zza gardiny zejrza moja staro gruba.
Jak sie łoczy zawiyrały i śmierć dusza brała,
to sie sztolnia rydułtowsko Kubowi stawiała
i powiado: - Jo mom jedno, łostatni życzyni,
coby zejrzeć taśma z wonglym i z szarym kamiyniym,
coby chodnik niski zejrzeć i hełmu pomacać,
chciołbych choćby i po śmierci na gruba powracać.
I tak umrzył Kuba stary, co tak grubie przoł,
w truła kamrat mu spod szybu konszczek wonglo doł.
A po jakimś czasie chłopy powiadały,
że w szoli i w przodku Skarbnika widziały.
Łostrzegoł grubiorzi dycko przed zawałym,
abo cofnył kogo przed wonglo kawałym,
chodzioł po chodnikach rydułtowskij gruby,
a podany z gymby dojść fest boł do Kuby.
Jeśli kiery fest przibadze do swoji roboty,
to niy umi sie ś niom rozyńść na pyndzyji potym.
Przidarziło sie to kiedyś Kubie Twardoniowi,
co na rydułtowskij grubie szterdzieści lot robioł
i jak prziszło do pyndzyje mu sie przirychtować,
to na duszy boło ciynżko z grubom sie rozstować.
Przilazowoł sztyjc pod brama z chłopami klaprowoł,
a strażnika o nowiny grubski wypytowoł.
Aż kiejś w zimie prziszła słabość i ciynżko choroba,
z łożka sie niy idzie ruszyć, ledwo dźwigo głowa.
Pociś babo mie ku łoknu – pado cicho Kuba –
mono zza gardiny zejrza moja staro gruba.
Jak sie łoczy zawiyrały i śmierć dusza brała,
to sie sztolnia rydułtowsko Kubowi stawiała
i powiado: - Jo mom jedno, łostatni życzyni,
coby zejrzeć taśma z wonglym i z szarym kamiyniym,
coby chodnik niski zejrzeć i hełmu pomacać,
chciołbych choćby i po śmierci na gruba powracać.
I tak umrzył Kuba stary, co tak grubie przoł,
w truła kamrat mu spod szybu konszczek wonglo doł.
A po jakimś czasie chłopy powiadały,
że w szoli i w przodku Skarbnika widziały.
Łostrzegoł grubiorzi dycko przed zawałym,
abo cofnył kogo przed wonglo kawałym,
chodzioł po chodnikach rydułtowskij gruby,
a podany z gymby dojść fest boł do Kuby.
Komentarze
Prześlij komentarz