Przejdź do głównej zawartości

Niech to szlag trafi

Uwaga strzeż się dobiegam pierwsza.

ciągle waruję pod swoimi albo pod twoimi drzwiami.
moje ciało jest świątynią własnego ego
więc uważnie dobieraj słowa i nie ciągnij za moje słowa.
strzeż się mojego ciała i moich słów.

pamiętaj o zachowaniu odległości.
zabieraj ode mnie swój dotyk
i nie próbuj omamić mnie swoją czułością
bo wypluwam niewielkie ilości jadu.

nie pełzaj. nie okrążaj. nie unoś dłoni ani przedmiotów.
nie idź w moją stronę i nie patrz na moje plecy.
nie interesuj się gdy wywieszam flagę.
niech cię nie obchodzą moje preferencje
moja religia ani skłonności seksualne.

nawet nie próbuj patrzeć moimi oczami.
uszanuj moją godność i patriotyzm.
kochaj mnie taką jaka jestem.
nie pytaj czy ja kocham ciebie - to moja sprawa.




Tak małe mieszkanie że kurz styka się z kurzem.

drobinki krążą przyzywając plakat kobiety zza okna.
jestem o nią zazdrosna ale muszę patrzeć
jak wchodzi tu nocą i zabiera naszą intymność.

wjeżdża tramwaj na tory naszych żył.
krąży tak rozjeżdżając łóżko dla kobiety z plakatu.
kochasz się z nią dotykając mnie.

tak małe mieszkanie że pot płynie po ścianach.
wchodzi do szuflad zmywając uśmiech z naszych fotografii.
tworzy mieszankę codzienności pracy i jałowego bytu.

czasem odwiedza nas robak ubrany w sztywny pancerzyk.
powinniśmy go rozdeptać. może wtedy znajdzie się
dla nas przestrzeń na okręgu wynajmowanym od Boga.




Niech to szlag trafi

powiedział człowiek któremu właśnie pękał tętniak.
a potem się odciął i stał się świętym
bo alkohol przestał smakować bez odwyku.

wózek widłowy stał na poboczu a łopata zardzewiała.
postacie z biblii ożyły by czasem pojechać
skodą bez silnika do pobliskiego baru
żeby nawracać miejscowych pijaków.

rankiem wszyscy posnęli prócz staruszki która idzie po mleko
potrąca kota i klnie jak szewc mijając wózek widłowy.
jest bardziej realna niż tętniak i kolorowi świeci
śpiący na kartach biblii w rękach człowieka
który chce być mądrzejszy od Boga.

Komentarze

Gwara śląska najgryfniejsze wlazowania

Kuloki i hajcongi

Jak już przidzie styczyń to praje dycko je bioło za łoknym, aże bioło, autami ludzie niy poradzom wyjechać ze swojich placow skuli śniegu, a kaj człowiek sie yno niy podziwo, lotajom ludziska po szesyjach z roztomańtymi hercowami i inkszymi łopatami i łodciepujom te wielki hołdy. Wszyndzi je gładko i trza dować pozor jak sie idzie we ważnej sprawie na klachy do somsiadki, abo do roboty. A jak je zima w chałpach! Trza hajcować we wszystkich piecach, bo inakszy pazury łod mrozu ulatujom. Jo dycko myślach że nojlepszy sie majom ci, kierzi miyszkajom na blokach, bo dycko majom ciepło, niy muszom sie marasić wonglym, ani wachować piecow, coby w nich niy zagasło, ale ostatnio słysza, że i na blokach ni ma tak blank dobrze, bo bezmała som tam jakiś haje o liczniki przi tych fojercongach. A zajś jak kiery miyszko we swoji chałpie, to musi już na jesiyń sie o wongel starać, a w zimie niy umi se bez żodnej komedyje ponść z chałpy, bo zarozki we piecu zagaśnie i kaloryfer zamiast parzić po puk

Bebok - straszki śląskie

Bebok Starki i ciotki, opy i omy, somsiod i potka dobry znajomy, kożdy sztyjc straszy i yno godo, że zmierzłe bajtle, to bebok zjodo. Jak niy poschraniosz graczek z delowki, jak we Wilijo niy zjysz makowki, jak locesz, abo straszysz kamratki, jak klupiesz wieczor w dźwiyrze sąsiadki, to już cie straszom, że bebok leci. Zaroz wylezie i zeżro dzieci. Choć żejś go jeszcze niy widzioł wcale, bo sztyjc kajś siedzi som na powale, abo za ścianom szuści i klupie, abo spi w szparze w starej chałupie. Bebok w stodole, bebok je w rzece, a jak tam przidziesz, to łon uciecze. A je łoszkliwy, jak mało kiery, choć ni mo kryki, ani giwery. A jednak, bojom fest sie go dzieci, bo żodyn niy wiy, skoro przileci. Toż, kożdy dumo i rozważuje jak tyż tyn bebok sie prezyntuje. Czy łon je wielki jak kumin z gruby,   Abo, jak mrowca bebok łoszkliwy je mały, abo ciynki jak szpanga. Czy łon mo muskle i dźwigo sztanga, abo je leki jak gynsi piyrzi, abo si

Bajka o śwince po śląsku

Bajka o śwince                                     Babuć Kulo sie po placu babuć we marasie, rod w gnojoku ryje, po pije w kalfasie, kaj je reszta wopna i stare pająki, co się przipryczyły zza płota łod łąki. Gryzie babuć   wongel jak słodki bombony, po pije go wodom, kaj gebiz łod omy leżoł zmoczony. Woda zzielyniała, skuli tego bardzij mu tyż szmakowała. Zeżro wieprzek mucha,   ślywki ze swaczyny, po ym se po prawi resztom pajynczyny. Godali nom   oma, że nikierzi ludzie som gynau zmazani, choćby te babucie. Dejmy na to ujec, jak przidzie naprany, tyż jak wieprzek śmierdzi i je okulany. Śmiejymy sie z wieprzkow, ale wszyscy wiedzom- kożdego   babucia kiedyś ludzie zjedzą.