Przejdź do głównej zawartości

Posłaniec z nieba

Posłaniec z nieba

Znaliście Jagno ta baba Wickowo,
co miyszkoł za rzykom i kormiki chowoł ?
- Ja, znom ci jom dobrze, śmioli się ś ni ludzie,
że żebrok jom nabroł kiejś, jak szoł po drodze.
Wszystko skiż gupoty! Niyrozumno była,
Toż kożdo gup[ota wciść se pozwolyła.
Szoł Wicek do pola i pedzioł:” Siedź w doma,
Uworz jaki łobiod, wciep do chlywkow słoma
I wachuj tu chałpy, byda za godzina”.
Toż se warzi baba, kie chłopeczka ni ma.
A praje szoł żebrok, bez łokno poglondo.
Coż ta baba warzi dobrego zaglondo.
Zejrzała go w końcu, pyto : - Skąd idziecie?!
Ach z Wiydnia, z daleka, to je w inkszym świecie.
- Ja? A je to w niebie? Je tam mój tatulek?
Widzieliście tyż go? Jako łon się czuje?
Spomiarkowoł żebrok , że gupio je baba,
Myśli : „Pocygania i cojś se wychabia”.
A jak łon wyglondo? W niebie ludzi mocka.
Glaca, wielki uszy i świdrate łoczka.
Ja, wiym, tegoch widzioł, to tyn co mo biyda,
pozdrowia go łod wos jak do nieba przida.
Biyda! Jezderkusie! Toż czym się zajmuje?
Cołki dziyń łod rana do nocy charuje,
a płacom mu mało, słożyć inkszym musi,
boja się, że dioboł go do piekła skusi.
Czakejcie, toż jo mu paczka narychtuja,
Wosztu, chleba, piwa zaroz mu spakuja.
I ancug łod chłopa, galoty blank nowe,
strzewiki, piniondze, no...i już gotowe!
Teroz jeszcze wom tyż dom co yno moga,
do nieba je przecyż fest daleko droga.
Tak załopatrzony poszoł żebrok rod.
Aż prziszoł chłop z pola, łotar z czoła pot,
a baba mu prawi o posłańcu z nieba.
Wiyncyj chłopu godać nic niy było trzeba,
siod wartko na konia i goni żebroka.
Tyn go zejrzoł z dalsza, skroł paczki we krzokach
i pyto się grzecznie: _ Szukocie tyż kogo?
Ja, chłopa z paczkami, kiery szoł tom drogom.
Toż dobrze się skłodo, bo łon wloz do lasa,
potrzimom wom konia i troszka popasa.
Toż dobre- chłop pado i do lasa wloz.
Idźcie, idźcie chłopie, konia byda pos!
Siod żebrok na konia, wzion paczki, łodjechoł,
a chłop jak się wrocioł, dziepiyro się ściekoł.
A jak du dom prziszoł, baba go się pyto:
- Kaj mosz konia chłopie?Żro przi płocie żyto?
- Ni, dołech go tymu posłańcowi z nieba,
dyć w niebiańsko brama koniym wjechać trzeba.


-

Komentarze

Gwara śląska najgryfniejsze wlazowania

Kuloki i hajcongi

Jak już przidzie styczyń to praje dycko je bioło za łoknym, aże bioło, autami ludzie niy poradzom wyjechać ze swojich placow skuli śniegu, a kaj człowiek sie yno niy podziwo, lotajom ludziska po szesyjach z roztomańtymi hercowami i inkszymi łopatami i łodciepujom te wielki hołdy. Wszyndzi je gładko i trza dować pozor jak sie idzie we ważnej sprawie na klachy do somsiadki, abo do roboty. A jak je zima w chałpach! Trza hajcować we wszystkich piecach, bo inakszy pazury łod mrozu ulatujom. Jo dycko myślach że nojlepszy sie majom ci, kierzi miyszkajom na blokach, bo dycko majom ciepło, niy muszom sie marasić wonglym, ani wachować piecow, coby w nich niy zagasło, ale ostatnio słysza, że i na blokach ni ma tak blank dobrze, bo bezmała som tam jakiś haje o liczniki przi tych fojercongach. A zajś jak kiery miyszko we swoji chałpie, to musi już na jesiyń sie o wongel starać, a w zimie niy umi se bez żodnej komedyje ponść z chałpy, bo zarozki we piecu zagaśnie i kaloryfer zamiast parzić po puk

Bebok - straszki śląskie

Bebok Starki i ciotki, opy i omy, somsiod i potka dobry znajomy, kożdy sztyjc straszy i yno godo, że zmierzłe bajtle, to bebok zjodo. Jak niy poschraniosz graczek z delowki, jak we Wilijo niy zjysz makowki, jak locesz, abo straszysz kamratki, jak klupiesz wieczor w dźwiyrze sąsiadki, to już cie straszom, że bebok leci. Zaroz wylezie i zeżro dzieci. Choć żejś go jeszcze niy widzioł wcale, bo sztyjc kajś siedzi som na powale, abo za ścianom szuści i klupie, abo spi w szparze w starej chałupie. Bebok w stodole, bebok je w rzece, a jak tam przidziesz, to łon uciecze. A je łoszkliwy, jak mało kiery, choć ni mo kryki, ani giwery. A jednak, bojom fest sie go dzieci, bo żodyn niy wiy, skoro przileci. Toż, kożdy dumo i rozważuje jak tyż tyn bebok sie prezyntuje. Czy łon je wielki jak kumin z gruby,   Abo, jak mrowca bebok łoszkliwy je mały, abo ciynki jak szpanga. Czy łon mo muskle i dźwigo sztanga, abo je leki jak gynsi piyrzi, abo si

Bajka o śwince po śląsku

Bajka o śwince                                     Babuć Kulo sie po placu babuć we marasie, rod w gnojoku ryje, po pije w kalfasie, kaj je reszta wopna i stare pająki, co się przipryczyły zza płota łod łąki. Gryzie babuć   wongel jak słodki bombony, po pije go wodom, kaj gebiz łod omy leżoł zmoczony. Woda zzielyniała, skuli tego bardzij mu tyż szmakowała. Zeżro wieprzek mucha,   ślywki ze swaczyny, po ym se po prawi resztom pajynczyny. Godali nom   oma, że nikierzi ludzie som gynau zmazani, choćby te babucie. Dejmy na to ujec, jak przidzie naprany, tyż jak wieprzek śmierdzi i je okulany. Śmiejymy sie z wieprzkow, ale wszyscy wiedzom- kożdego   babucia kiedyś ludzie zjedzą.