Mora

Mora

Downij, to nikiere baby
z diobłym miały ciymne sprawy,
jak sie diobłu zaślubiły,
to sie mory ś nich robiły.
Jedyn taki Fridek ze wsi
na muzykach boł nojlepszy
w tańcowaniu, w wicowaniu,
w dziołszek gryfnych szacowaniu.
Aż roz z jednom sztyjc tańcowoł,
wino stawioł i błoznowoł,
totyż wszystkich to zdziwiło
coż mu sie tak łodmiyniło.
Ale frela co ś nim boła
tako gryfno, że przićmiła
dziołchy i te młode baby,
co niy ślazły wcale z ławy.
Lynka, tak na miano miała
ta, co z Fridkiym tańcowała,
a miyszkała dwie wsie dali,
cudym z synkiym sie spotkali,
toż za tydziyń sie zgodali,
że zajś bydom tańcowali.
Myśloł karlus:” Jak sam stoja,
to ta dziołcha bydzie moja!”.
Potym w doma zjod wieczerzo
i do spanio sie przimiyrzo,
trzeba przeca stować rano,
jutro bydzie suszoł siano.
Ale ledwa zawrzył łoczy
jakoś baba bez siyń kroczy
i na łożku jego siodo,
fest bachrato chocioż młodo,
nos szpiczaty, zgite zymby,
ślina sie ji kidze z gymby.
Sagom rziciom na kark skoczy,
aż wylazły z łorbit łoczy.
Mynczy synek sie sztrekuje,
już łostatni dych hned czuje,
wtynczas trocha popuścioła,
jak roz dychnył, zajś dusiła
i tak bez noc, aż do rana.
Siły niy mioł już do siana,
słaby, blady cołki dziyń,
a na wieczor zajś tyn syn.
Aż mamulka sie stropiła:
„ Synku, cojś ci uszła siła!
Je żejś blady. Coż ci je?
Jak mosz starość powiydz mie!”
Porozprowioł co sie śniło.
- Toć już rychtyg sumeryjo! –
woło muter – Pójda zaro
tam, kaj miyszko Gustla staro,
łona z zielo warzi lyki
to zaradzi co na śniki.
- Gustlo ratuj – matka prosi –
a dostaniesz jaki grosik
i ku tymu jajec kopa.
Czamu baba puczy chłopa
i to w śniku Gustlo moja?!
- Jezderkusie! Dyć to mora!
Gustla taki dowo rady,
Niy mo głowy łod parady.
- Kup trzi mietły [łod mietlorza],
Potym idź kaj Matka Bożo
mo kapliczka w polu cichym,
zamieć jom, a fest sie śpiychej.
Z kożdej mietły śmieci zbier
i pod dźwiyrze z chałpy dej.
Mora w nocy już niy przidzie,
a wczas rano łotworz dźwiyrze.
Ta, co piyrszo du dom wlezie
To je mora! Jak chcesz wiedzieć.
Wtynczas mietła łapnij na nia
i zabiyrej sie do pranio.
Pier, niy żałuj bez rzić, pleca,
potym mietła wciep do pieca.
Toż mamulka tak zrobiła
jak ji Gustla doradziła.
No i rychtyg Fridek społ,
piykne śniki w końcu mioł.
A na drugi dziyń wczas rano
lezie du dom rozgajdano
Lynka, ta z muzyki frela,
kierej synek zaprzoł tela!
Toż mamulka mietła wzini
i po puklu Lynka ciyni,
aż uciykła uciompano.
Czary boły łodegnane.