Przejdź do głównej zawartości

Mazurka

Mazurka

Zaglondejcie mili ludkowie jak to życi czasym dziwnie się ukłodo. Jedyn idzie bez ni z wielkim larmym, z butlym łokropnym i zdo mu się, że ludziska szytjc zaglondajom na niego z podziwym wielkim i godajom se miydzy sobom
Tym to je ważny człowiek i bydzie zapamiyntany bez dłogi roki.
Ale jak yno skończy dużo rozprowiać, a wychwolać się som pod niebiosa, to inksi obrocom sie do zadku i ani na niego nie wejrzom. A som tacy ludzie, kierzi idom bez życi cicho i ze skromnościom , a jednak przysłożom się inkszym i som zapamiyntani bez dłogi roki. Tak jak to było z Richuśkom Mazurkom,o kierej do dzisyj ludzie godajom, choć downo leży na kiyrchowie, a chałpka jeja już nie istnieje i nie istnieje żodyn znak ło ni procz ludzkij pamiyci i dobrego słowa. A coż wielkigo zrobiła dlo inkszych? A to, że wongiel woziła swojom wyslożonom forom bez dłogi roki jako jedyno baba chyba na cołkim Ślasku. A zaczyno się łod czasu jak jeji chłop Richuś na wojnie polyg, a w doma dziecka jeść wołały i trza boło gospodarka łobroibić i jeszcze co zarobić coby chłpa utrzimać. Toż wyjyna fora łod chłopa nieboszczyka, zaprzągła do ni konie i woziła ludziom wongel bez dłogi, dłogi roki. A tako boła składno , że niejedyn chłop mog ji pozazdrościć,tako boła robotno, że zodyn za niom nie nadążoł i boła dobro dlo ludzi, dycko ze zaplatom poczkała jak kiery ni mioł, a klijyntow miała zawsze moc, bo łacniejszo boła jeja usługa niż u inkszych formonow. Roki mijały, czasy się miyniły i po jastrzymbskich szesyjach już ni fory z konikami wongel woziły, a wielkucne auciska,kiere były warciejsze i wiyncyj na ni wlazło. Ale Mazurka wierno swojimu fachowi prawie do końca swojigo dłogigo życio robiła tym szoferom wielko konkuryncyjo swojom forom. Do dzisiyj ludzie jom pamiyntajom, bo się w historyjo naszego mista wpisała zlotymi literkami.

Komentarze

Gwara śląska najgryfniejsze wlazowania

Kuloki i hajcongi

Jak już przidzie styczyń to praje dycko je bioło za łoknym, aże bioło, autami ludzie niy poradzom wyjechać ze swojich placow skuli śniegu, a kaj człowiek sie yno niy podziwo, lotajom ludziska po szesyjach z roztomańtymi hercowami i inkszymi łopatami i łodciepujom te wielki hołdy. Wszyndzi je gładko i trza dować pozor jak sie idzie we ważnej sprawie na klachy do somsiadki, abo do roboty. A jak je zima w chałpach! Trza hajcować we wszystkich piecach, bo inakszy pazury łod mrozu ulatujom. Jo dycko myślach że nojlepszy sie majom ci, kierzi miyszkajom na blokach, bo dycko majom ciepło, niy muszom sie marasić wonglym, ani wachować piecow, coby w nich niy zagasło, ale ostatnio słysza, że i na blokach ni ma tak blank dobrze, bo bezmała som tam jakiś haje o liczniki przi tych fojercongach. A zajś jak kiery miyszko we swoji chałpie, to musi już na jesiyń sie o wongel starać, a w zimie niy umi se bez żodnej komedyje ponść z chałpy, bo zarozki we piecu zagaśnie i kaloryfer zamiast parzić po puk...

Przepisy po śląsku - Pikelsznita

Pikelsznita z ajerkoniakiym Pieczymy dwa biszkopty w bratrule – jedyn bioły i jedyn kakaowy. Oba mażymy ajerkoniakiym. Bierymy liter mlyka i warzymy dwa budynie śmietonkowe, mogymy tam dosuć trocha wanilie. Do krymu dodować po troszce ubitego fajnie masła, kierego bierymy kole szterdzieści deko. Sztyjc miyszać, coby sie cfołki niy porobiły. Krym mazać hrubo miyndzy biszkopty polote ajerkoniakiym i trocha po wiyrchu. Jak kiery rod, to może se to pomazać z wiyrchu polywom szekuladowom.

Bajka o śwince po śląsku

Bajka o śwince                                     Babuć Kulo sie po placu babuć we marasie, rod w gnojoku ryje, po pije w kalfasie, kaj je reszta wopna i stare pająki, co się przipryczyły zza płota łod łąki. Gryzie babuć   wongel jak słodki bombony, po pije go wodom, kaj gebiz łod omy leżoł zmoczony. Woda zzielyniała, skuli tego bardzij mu tyż szmakowała. Zeżro wieprzek mucha,   ślywki ze swaczyny, po ym se po prawi resztom pajynczyny. Godali nom   oma, że nikierzi ludzie som gynau zmazani, choćby te babucie. Dejmy na to ujec, jak przidzie naprany, tyż jak wieprzek śmierdzi i je okulany. Śmiejymy sie z wieprzkow, ale wszyscy wiedzom- kożdego   babucia kiedyś ludzie zjedzą.