Drzewiano Maryjka i Ziga i Cygon

Drzewiano Maryjka





Kajście to siedli mamulko

Kaj licho boroczko

Dyć na głowiczka się suje

Drobne liści ze krzoczkow

Dyć wos chroboczek gryzie

Dyć osa nerwuje sztyjc

I ptoszek sztyjc szteruje

Wy niy godocie nic?

Nigdy niy halacecie

Mamuliczko z drzewa

Czy spodle tego krzoczka

Daleko wom do nieba?



Bioły dynkmal



Dycko rada wrona siodo na biołym dynkmalu

kaj ze starej wierzby płaczki liści sie spuszczajom

i tak cicho cojś w nich szuści choćby dziecia głos

i tak cicho cojś w nich klupie sztyjc w nich kwili cojś.

Moj Ponboczku huśtosz stromym nad starym kiyrchowym

coby deszczyk noszym zmarłym niy sipioł na głowy.

Moj Ponboczku Ty pocieszysz umrzyte duszyczki

i te kierym żodyn nigdy niy zapolył swiyczki.





Cygon i Ziga



Jechoł Ziga Kieś na kole pod las w pole po fandzole,

bo na łobiod Truda chciała warzić zupa dzisio miała.

Naroz tam, kaj brzozka bioło flot zastawoł swoji koło

i zaglondo zadziwiony. Cygon stoji fest wypniony

z sagom rzyciom nieruchomo. - Czamu rzić mosz tak wyśniono

- pyto Cygon – Gańby ni mosz? - Coż Cygonie tyż wyczyniosz?!

- Dyć niy sztyftuj mie chłopeczku, dzisio piękne jest słoneczko

- pado Cygon – rzić łopoli, przibronoci i osmoli.

Chca piniyndzy prziszporować, galot niy trza już kupować,

jak się przibronoca piynknie, rzić na słońcu trocha zmiynknie.

Ziga tymu się dziwuje. - Jak tyn Cygon tak szoruje?

A czy żodyn tyż niy pozno? Czy bez galot chodzić możno?

- Ale chłopie – Cygon pado - sago rzić je przeca blado,

A to słońce jom tak zmiyni, wszyscy bydom zachwyconi

Jaki piękne Mosz galoty do kościoła, do roboty.

a ty galot niy kupujesz? Jeszcze tego niy kapujesz?!

Kie tak Cygon przekonuje myśli chłop, że tyż spróbuje.

Coż mu wypiąć rzić tyż szkodzi? Tukyj mało kto przechodzi.

- Żodyn niy uwidzi mie, Dyć Cygonie ponknij się.

Ściepoł tyż galoty w końcu i wypino rzić ku słońcu.

Czako chwila, czako drugo. - Spytom sie Cygana dłogo

Trzeba jeszcze stoć – chłop pado –  bo rzić jeszcze bardzo blado.

- Ale każ tyn Cygon je? A to pieron , nabroł mie!

Wzion galoty, koło wzion, a jo gupi, stary koń

rzić wypinom tu i stoja. Coż tyż powiy Truda moja,

jak mie zejrzi z sagom rzyciom już niy byda tyż mioł życio.

I naciągnął Westa fest. Sagi i bez koła jest