Czarownica

Czarownica



Ujec Feliks, to poradzi opowiadać o przeszłości,

a tak piyknie, że aż bajtlom łoczy locom z ciekawości.

Jak do Klepkow kiedy przidzie bajtle flot ku niymu lecom

i go proszom: „ Rozprowiejcie o przeszłości nom co nieco!”

-          Posłochejcie – pado ujec – dzisio powiym wom o babie

co miyszkała sama jedna, niy chodziła do wsi prawie.

Chałpka jeja wele stawu, a w zegrodce dziwne ziela,

co warziła ś nich mazidła, a w zegrodnce jedno ciela.

A to ciela jak jałowka masne mlyko ji dowało,

bo to boła czarownica, co uroki zadowała.

Jak na kogo urok ciepła, palce ropom podchodziły,

spać tyż niy mog, a na gymbie ciymne fleki sie robiły.

Inkszym krowom mlyko brała, bo umiała ich zaklinać,

łod jejigo zajś cielątka taki mlyko, że maśnina

na nim boła aż na meter i śmietonka jak marzyni,

a na hoku wisioł palec łod wisielca w jeji siyni.

Kożdy wiedzioł, ze to wiedźma, dokuczały sztyjc ji dzieci,

a jak wiater wioł, godali, że na mietle łona leci.

Starki wodom jom świynciły, farorz wyklon jom z kościoła,

niy dziwota że ta baba ludzi z czasym fest sie boła.

Jak umrziła w samotności niy poświyncioł truły farorz

i godali, że przibyło wszystkim krowom mlyka zaroz.

Pochowali jom pod płotym w samym rogu na kiyrchowie.

Tak to boło z czarownicom, co zbiyrała ludziom zdrowiy.

No, terozki dejcie dzieci już ujcowi dychnyć trochym,

bo tam fater narychtowoł flaszka i kapusta z grochym.