Opowieść wigilijna

OPOWIEŚĆ WIGILIJNA

Pokój w starym domu. Na środku stoi stół, obok dzieci dekorują choinkę.

Z tyłu stoi chór.



Chór śpiewa „ Cicha noc”.



Babcia kręci się wokół stołu, mama przygotowuje kolację wigilijną. Dziadek siada na niskim krzesełku. Ruchem ręki przywołuje dzieci.



Dziadek:

Podejdźcie, opowiem wam coś zanim babcia i mama przygotują kolację. Jestem już stary i pamiętam wiele wigilii i tych spędzonych z waszą mamą, kiedy była jeszcze małą dziewczynką i tych wcześniejszych, gdy żyli jeszcze moi rodzice i dziadkowie. Gdy byłem małym chłopcem, takim jak ty Jacusiu [ dziadek głaszcze chłopca po głowie] mój dziadek zabrał mnie do lasu w wigilijny poranek, żeby ściąć niską sosenkę, taką, jak ta , która stoi tu obok, ale różniła się tym, że była żywym drzewkiem. Kiedy byliśmy w lesie zobaczyłem piękną choinkę na środku polany. Dziadek wyjął z koszyka siekierę i zaczął ją ścinać. Nudziło mi się, więc zacząłem rozglądać się po lesie. Wszędzie było biało, gdyż śniegu tego roku było dużo. Słońce schowało się za chmurami, a kiedy znów wyjrzało rzuciło na śnieg małe, czerwone promyczki. Wyglądało to jakby na śniegu zakwitły czerwone róże. Pobiegłem do dziadka, gdyż chciałem pokazać mu to cudne zjawisko, ale kiedy odwróciłem głowę czerwonych różyczek nie było już na śniegu.



Babcia [podchodzi do dzieci]:

Kiedy byłam mała babcia opowiadała mi starą legendę, że zawsze w wigilię na śniegu zakwitają czerwone różyczki. Pojawiają się one w miejscu, na które łaskawym wzrokiem spojrzy Matka Boska. Ale zobaczyć może je tylko ten, kto ma czyste serce. Zobaczyć może je dziecko, a ty dziadku byłeś wtedy dzieckiem o sercu czystym, jak to Dzieciątko w żłobku.



Mama wyjmuje z drewnianej skrzyni szopkę. Nuci : „ Przybieżeli do Betlejem”.

Do pokoju wbiega Ania.



Ania:

Mamo, mamo Adaś się zgubił!



Mama: Jak to?!



Ania:

Lepiłam dla niego bałwanka, nie zwracałam uwagi na to co robi. A potem , gdy odwróciłam głowę Adaś zniknął.



Mama [odwraca się do dzieci]:

Pobiegnijmy go szukać. Babciu, dziadku, wy zostańcie na wypadek gdyby wrócił.



Wszyscy wybiegają. Babcia płacze.



Dziadek:

Nie martw się na zapas. Jest wigilia. Nowo narodzony Jezus nie pozwoli na to żeby coś złego przytrafiło się Adasiowi.



Wbiegają dzieci i rodzice. Prowadzą Adasia.



Mama:

Schował się za domem. Ale nas przestraszyłeś synku!



Tata:

Dzieci zacznijcie przygotowywać stół. Aniu patrz do okna czy już aniołki nie zapaliły pierwszej gwiazdki na niebie. Jasiu włóż trochę siana pod obrus, Agatko przygotuj świece.



Dziadek:

Kiedy zasiądziemy do stołu trzeba pamiętać żeby nie było przeciągów. Pamiętam, gdy byłem mały zgasła nam kiedyś świeca przy kolacji wigilijnej. Tego roku zmarł mój ojciec.



Babcia:

Nie strasz dzieci. Lepiej zaśpiewajmy kolędę.



Wszyscy śpiewają „ Dzisiaj w Betlejem”



Adaś:

Widziałem kwiatek.



Jaś: Jaki kwiatek?



Adaś:

Tam za domem na śniegu, czerwony kwiatek.



[Wszyscy podchodzą do chłopca, przyglądają mu się.]



Mama:

Adaś ma czyste serce.



Jola:

Jak Dzieciątko nowonarodzone.



Dziadek: Zobaczył róże na śniegu. Błogosławione dziecko.



Mama:

Cicho! Zdawało mi się, że w drugim pokoju stuknęło okno.



Babcia:

To pewnie Dzieciątko przyniosło podarki. Siadajmy do stołu żeby Go nie przestraszyć.



Mama:

Dziewczynki, a po kolacji możecie wyjść na chwilę przed dom , żeby posłuchać z której strony szczekają psy.



Jolka:

Po co?



Tata:

Z tej strony, z której usłyszycie szczekani przyjdzie wasz przyszły kawaler.



Wszyscy śmieją się, zasiadają do stołu. Chórek śpiewa kolędę: „ Gdy śliczna Panna”