Piyrsze zdrzadło
A czy wiycie jak to boło przed roki downymi
jak znod jedyn młody górnik piyrsze zdrzadło w ziymi?
Szoł se Boleś ze roboty, podśpiywowoł se,
naroz widzi, a we trowie cojś fest miyni sie.
Wzion do gości dziwne szkiełko. W pojstrzodku boł chłop,
wielki uszy, małe łoczka, czorny przodni ząb.
- Dyć łon do mie je podany! To chyba mój fater!
Łodkąd umrzył bydzie mono z dziesiynć dobrych latek.
Wzion chłop zdrzadło se do chałpy, doł do postolika,
dycko wieczor przed lyganiym szoł ku niymu rzykać.
Ale baba go zejrzała jak śpiywoł rekwije.
- Coż tak naroz chłop spobożnioł że w piersi sie bije,
że tak klynczy kożdy wieczor aż puczy galoty?
Trza to sprawdzić jak łodyndzie jutro do roboty!
I wyjyna zaroz rano zdrzadło z postolika.
- O loboga! – rykła srodze – Coż to za motyka?!
I to do ni tak sztyjc rzyko tyn rozpustnik stary!
Mono farorz mi doradzi co zrobić z chacharym.
Wziyna zdrzadło i wybrała do farorza sie.
Wejrzał yno i tak pado: - Nic niy starej sie
i pretensji żodnych ni miyj, dyć to świynty je
jakiś biskup, abo papiyż, podziwej tu sie.
Toż podeszła bliżyj baba, wejrzała do zdrzadła.
Farorzowi włos sie dźwignył i szczynka opadła.
- Jezderkusie! A coż Hyjdla robi przi tym świyntym?!
Dyć to jakiś som złe czary, cuda niepojynte!
Taki boło z piyrszym zdrzadłym srogi zamiyszani,
a terozki zdrzadło wisi kożdymu na ścianie.
A czy wiycie jak to boło przed roki downymi
jak znod jedyn młody górnik piyrsze zdrzadło w ziymi?
Szoł se Boleś ze roboty, podśpiywowoł se,
naroz widzi, a we trowie cojś fest miyni sie.
Wzion do gości dziwne szkiełko. W pojstrzodku boł chłop,
wielki uszy, małe łoczka, czorny przodni ząb.
- Dyć łon do mie je podany! To chyba mój fater!
Łodkąd umrzył bydzie mono z dziesiynć dobrych latek.
Wzion chłop zdrzadło se do chałpy, doł do postolika,
dycko wieczor przed lyganiym szoł ku niymu rzykać.
Ale baba go zejrzała jak śpiywoł rekwije.
- Coż tak naroz chłop spobożnioł że w piersi sie bije,
że tak klynczy kożdy wieczor aż puczy galoty?
Trza to sprawdzić jak łodyndzie jutro do roboty!
I wyjyna zaroz rano zdrzadło z postolika.
- O loboga! – rykła srodze – Coż to za motyka?!
I to do ni tak sztyjc rzyko tyn rozpustnik stary!
Mono farorz mi doradzi co zrobić z chacharym.
Wziyna zdrzadło i wybrała do farorza sie.
Wejrzał yno i tak pado: - Nic niy starej sie
i pretensji żodnych ni miyj, dyć to świynty je
jakiś biskup, abo papiyż, podziwej tu sie.
Toż podeszła bliżyj baba, wejrzała do zdrzadła.
Farorzowi włos sie dźwignył i szczynka opadła.
- Jezderkusie! A coż Hyjdla robi przi tym świyntym?!
Dyć to jakiś som złe czary, cuda niepojynte!
Taki boło z piyrszym zdrzadłym srogi zamiyszani,
a terozki zdrzadło wisi kożdymu na ścianie.
Komentarze
Prześlij komentarz